Chapter 35
คิดถึงคนไกล...
สองเดือนต่อมา...
@สนามบิน
“ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก” นิลินผู้เป็นแม่ของชายหนุ่ม เข้าไปโอบกอดลูกชายของเธอด้วยความรักและคิดถึง
“ม้าอยู่ทางนี้ก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ” รันเวย์โอบกอดแม่ของเขาไว้แน่น พอถึงวันที่ต้องห่างกับครอบครัวแบบนี้ เขาก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน
“พอแล้วลิน ลินกอดลูกนานเกินไปแล้ว” รัชตะเอ่ยขึ้น ก่อนจะจับสองแม่ลูกผละออกจากกันและสวมกอดนิลินไว้แน่น
“โห...ป๊า ผมลูกชายป๊านะ ทำไมต้องหวงม้ากับผมด้วย” รันเวย์ส่ายหัวอย่างเอือมระอาให้กับความขี้หวงของคุณพ่อเขา
“เมียป๊า ป๊าก็ต้องหวงสิวะ ไอ้ลูกคนนี้หนิ” รัชตะเอ่ยขึ้น
“ไปถึงที่ญี่ปุ่นแล้วก็โทรมาบอกป๊าด้วยนะ” รัชตะเอ่ยบอกลูกชายของเขาด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ครับป๊า”
“อย่าไปหลงระเริงแสงสีที่นู่นจนลืมคนทางนี้นะโว้ย ตั้งใจทำงานด้วย” ไรเฟิลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ แต่แฝงไปด้วยความกวนตีน
ตุ้บ!
“โอ๊ย! ไอ้เชี่ยเว
