พิณลดาพูดจบก็ลุกจากโต๊ะอาหารแล้วตรงไปคว้ากระเป๋าที่วางไว้บนโซฟา ร่างสูงก็ตามมาอย่างไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ
“ถ้าผมพิสูจน์ตัวเองว่าสามารถเป็นพ่อของฮันเตอร์กับฮันนี่ได้ คุณจะยอมให้ผมเซ็นรับรองพวกเขาเป็นลูกอย่างถูกต้องตามกฎหมายไหม ให้ชื่อของผมอยู่ในใบแจ้งเกิดของลูกได้ไหม”
แม่ที่ดีต้องไม่เอาความแค้นส่วนตัวเป็นที่ตั้งจนพรากโอกาสดีงามไปจากลูก พิณลดาไม่ใช่แม่ที่เห็นแก่ตัว ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่ใช่แม่พระมาโปรดสัตว์
“ถ้าคุณพิสูจน์ตัวได้ ฉันก็จะให้ตามที่คุณต้องการ แต่ฉันจะไม่ใช่คนที่ตัดสินว่าคุณควรค่าแก่การเป็นพ่อใครไหม ฉันจะให้ฮันนี่กับฮันเตอร์เป็นคนโหวตเอง”
“ได้ครับ ผมยอมรับกติกาของคุณ” ได้เท่านี้เขาก็พอใจแล้ว
“แต่ฉันมีเงื่อนไขค่ะ”
“อะไรครับ”
“คุณจะมีแค่ฮันเตอร์กับฮันนี่เป็นทายาท ถ้าคุณมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นอีก คุณต้องยกมรดกให้เป็นของฮันเตอร์และฮันนี่แปดสิบเปอร์เซ็นต์”
“เอางั้นเลยเหรอครับ”
“คุณจะ
