คนมีตำหนิ (2)
1660 คำ
แพทย์หญิงนลินประจำแผนกกุมารเวชศาสตร์ เหลือบมองเพื่อนร่วมงานรุ่นเดียวกันที่เดินมาถึงก็กลอกตาหน่ายพร้อมถอนหายใจเสียงดัง นลินวางชาร์ตคนไข้ไว้ที่เคาน์เตอร์พยาบาลก่อนหันมาสนใจพิณลดา
“เป็นอะไรคะคุณหมอพิณ โดนแม่เด็กคนไหนวี๊ดใส่มาเหรอ”
“เฮ้อ ทำไมไม่เป็นหมอนลินคนสวย ที่ทั้งนิสัยดีและหุ่นแซ่บ ทำไมต้องเป็นฉันที่ถึงแม้ว่าหน้าสดไปแล้วห้าวันต่อสัปดาห์ แต่ก็ยังสวยสะพรั่งเหมือนนางในวรรณคดี ฉันรู้ว่าฉันสวยและมีเสน่ห์แต่ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ”
“อะไรของมันวะ เดินไปคุยไปดีกว่า ฉันอยากได้กาแฟอีกสักแก้ว”
นลินควงแขนเพื่อนสาวที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง เธอและพิณลดามีประสบการณ์คล้ายคลึงกันตรงที่ดรอปเรียนในปีแรก พิณลดาขอพักการเรียนเพราะตั้งท้อง ส่วนนลินประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อาการสาหัสจนต้องพักทำกายภาพบำบัด หนึ่งปีให้หลังจากนั้นก็กลับมาเรียนต่อพร้อมกันจนสำเร็จการศึกษาภายในหกปี จากนั้นก็ไปเป็นแพทย์ใช้ทุนในโรงพยาบาลรัฐที่เดียวกันอีกสามปี จวบจนปัจจุบันก็สมัครเป็นแพทย์ประจำบ้านในสาขากุมารเวชศาสตร์เหมือนกัน
“ฉันเหนื่อยหน่ายกับอาจารย์หมอวาทีมากเลย” พิณลดาเริ่มต้นบ่นอีกครั้ง
“ทำไมเหรอ อาจารย์ทำอะไรให้แกอึดอัด โดนเขาเต๊าะอีกแล้วล่ะสิ เอาน่า เขาจีบก็ปล่อยให้จีบไปเถอะ อย่าไปแสดงอาการรังเกียจอะไรมาก ยังไงเขาก็เป็นแพทย์ที่ปรึกษาของเรา”
“ฉันกัดฟันแน่นทุกครั้งที่คุยกับเขาจนเลือดจะออกตามไรฟันอยู่แล้ว” ยิ่งนึกถึงตอนที่วาทีแตะต้องตัวเธอก็ยิ่งขยะแขยง ไม่ทำตัวให้น่าเคารพแถมยังทำให้รังเกียจ
“ทำไมเขาไม่จีบแกวะหมอนลิน ทั้งๆ ที่แกออกจะสวยระดับนางงามขนาดนี้”
“ก็ฉันไม่ใช่สเปกเขานี่ แล้วคราวนี้โดนเต๊าะมายังไง”
“คราวนี้โคตรน่าเกลียดเลย แกเอาเคสที่ฉันช่วยชีวิตเด็กสามเดือนที่มาห้องฉุกเฉินด้วยอาการชักเมื่อสามวันก่อนมาเล่นงาน เขาบอกว่าจะรายงานการปฏิบัติงานของฉันต่อคณะกรรมการ”
“หือ? รายงานในโทษฐานอะไร เคสนั้นเด็กก็หายดีแล้วและกลับบ้านไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่ไง ไอ้อาจารย์เวรตะไลนั่นพูดคำนี้เลยนะว่าผมจะกล่าวหาว่าคุณใช้ยาเกินความจำเป็นและเป็นอันตรายต่อเด็ก ดูถูกว่าฉันเป็นแค่แพทย์ประจำบ้าน แต่ทำตัวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านต่อมไร้ท่อเด็ก เหอะ!”
“แล้วเธอแก้เกมยังไง”
“ฉันก็เลยตอบกลับว่าคืนนั้นที่ห้องฉุกเฉินฉันให้พยาบาลโทร.หาเขาแล้ว แต่เขาตวาดว่ารำคาญด้วยน้ำเสียงคนเมาแล้วก็กดตัดสาย”
“เหอะๆ แบบนี้อาจารย์หมอคงเหวอไปเลยสินะ”
สิ่งหนึ่งนลินชอบในตัวพิณลดาคือเธอเป็นคนยอมหักไม่ยอมงอ ต่อให้คนที่ข่มเหงมีตำแหน่งเหนือกว่าก็ตาม หากนลินตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้คงไม่เก่งเท่าพิณลดา เธอไม่สู้คนขนาดนั้น
“ไฮไลต์อยู่ตรงที่เขาบอกว่าจะไม่รายงานคณะกรรมการก็ได้ แต่ฉันต้องคบกับเขา”
“ว๊อท!”
“เออสิ ฉันจะบ้า นี่ไม่รู้จะอยู่รอดจนจบแพทย์ประจำบ้านไหม” วาทีเหมือนคนจนตรอกที่พอจีบผู้หญิงไม่ติดก็หันไปใช้อำนาจข่มขู่ ผู้ชายแบบนี้ช่างน่าสมเพชสิ้นดี
“เอาน่า อีกสองปีเอง” นลินนวดบ่าให้อย่างเอาใจ “แต่จะว่าไปอาจารย์วาทีก็หน้าตาไม่เลวนะ”
“แต่นิสัยเลว” พิณลดาโต้ทันควันทั้งที่เพื่อนยังพูดไม่จบ
“คิดซะว่ามันเป็นอีโก้ของคนรุ่นนี้ เขาเป็นอาจารย์แพทย์ ได้ยินว่าเรียนเก่งมาก งานวิจัยตีพิมพ์ก็มีเยอะ ที่เขาชอบจับผิดเธอก็เพราะว่าสนใจในตัวเธอไง อย่างน้อยเขาก็ดูดีนะ ถ้ามองนานๆ ก็จะเห็นว่าเขาหล่อพอไปวัดไปวาได้เลย”
“หล่อตรงไหน… อะๆ หล่อก็หล่อ เดี๋ยวจะหาว่าฉันบูลี่ ชมหน่อยก็ได้ เขาอุตส่าห์ทำจมูกมาซะพุ่ง เหมือนได้ยินว่าบินไปทำถึงเกาหลี”
“แล้วเคยได้ยินไหมว่าทำไมแกถึงทำจมูก”
“เพราะอยากหล่อมั้ง ทำไมอะ” พิณลดาอดสนใจไม่ได้เมื่อเพื่อนยิ้มมุมปากมีเลศนัย
“ได้ยินว่าสาเหตุที่แกทำจมูกเพราะโดนต่อยจนดั้งหัก”
“จริงป้ะ! หึ ไม่แปลกใจเลย นิสัยแบบนี้สมควรโดนสอยอีกหลายหมัด” พิณลดาตบมือฉาดแล้วป้องปากหัวเราะชอบใจ
“แต่จมูกแท่งนั้นก็แก้ไปสามรอบเลยนะกว่าจะโด่งแบบธรรมชาติ”
“แต่ยังไงก็ดูออกว่าทำมาอยู่ดี” พิณลดาสวนกลับ แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่เพื่อนเอาแต่ชื่นชมอาจารย์แพทย์นิสัยเสียนั่น
“แต่เขาก็ดูดีในแบบของเขานะ แบบนี้เขาเรียกว่าทรงแดดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อไง เธอไม่คิดเปิดใจให้เขาหน่อยเหรอ”
“วันนี้เป็นไรคะหมอนลิน เมื่อเช้ากินยาผิดขนานเหรอ หรือว่ามีดีลลับกับอาจารย์วาทีถึงได้ขยันชมขยันชงเขาให้ฉันอยู่ได้”
“เปล่าซะหน่อย ไม่ได้มีดีลลงดีลลับอะไรทั้งนั้น ฉันก็แค่แหย่เอาสนุก รู้ๆ กันอยู่ว่าหมอพิณโสดมาสามภพสามชาติแล้ว ก็อยากให้เพื่อนมีแฟนสักที”
“ถ้าเจอความรักไม่ดีก็อย่ามีดีกว่า ทุกวันนี้แค่เจ้าแฝดสองคนก็เติมเต็มฉันอย่างที่ไม่รู้สึกขาดอะไรอีกแล้ว”
พิณลดาเคยโทษตัวเองเรื่องท้องก่อนวัยอันควร ทว่าพอวันที่สองแฝดลืมตาดูโลก ทุกความรู้สึกด้านลบก็ถูกขจัดหายไป ฮันนี่กับฮันเตอร์ไม่ใช่ผลผลิตจากความผิดพลาด หากแต่คือพรจากสวรรค์
จริงอยู่ที่พิณลดาไม่พร้อมทั้งเวลาและปัจจัยด้านเงินทอง แต่เธอรักลูกของเธอ ลูกเองก็รักและเข้าใจแม่ ทุกวันนี้พิณลดาพยายามอย่างที่สุดเพื่อวางอนาคตให้ลูกได้อยู่ในสังคมที่ดี สิบเอ็ดปีที่ผ่านมาชีวิตของพิณลดามีแค่ลูก เรียนหนังสือและการทำงาน เพียงเท่านี้ก็ยุ่งเหยิงจนไม่มีเวลาไปเดตกับใครแล้ว
“ฮันนี่กับฮันเตอร์น่ารักที่สุด พูดแล้วก็คิดถึงหลานจังเลย วันหยุดนี้ขอไปเล่นที่บ้านด้วยสิ ฝากบอกคุณป้าลัยให้ทำลาบเหนือให้หน่อย อยากกินฝีมือป้ามากๆ”
“อืม ได้สิ เดี๋ยวบอกให้”
“ว่าแต่ไม่สนใจอาจารย์วาทีจริงเหรอ เขายังโสดและก็ดูเป็นขวัญใจนางพยาบาลอยู่นะ ทรงแดดดี้”
“เอาอีกแล้ว วกมาที่เดิมอีกแล้ว แบบอาจารย์วาทีเข้าข่ายทรงแดดดี้แค่เรื่องอายุจ้ะ เขายังทำตัวดูแก่ ความคิดก็บ้ง ที่สำคัญเลยหมอพิณคนนี้ไม่ชอบคนแก่ ถ้าเกิดว่าฉันต้องคบที่อายุมากกว่าจริงๆ เขาคนนั้นก็จะต้องดูดีมากๆ”
“แล้วสไตล์แดดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อของเธอคือยังไงจ๊ะ”
“ก็แบบว่ามองลงมาจากตึกใบหยกก็รู้ว่าเหล่ท่อหล่อเท่ มาดขรึมสุขุมลุ่มลึก ดวงตาอ่านยากและเปี่ยมด้วยเสน่ห์ รูปร่างสูงยาว สัดส่วนมวลกล้ามยังแน่นตั๊บ ชนิดที่เห็นเส้นเลือดดำปูดเป็นริ้วๆ”
“เส้นเลือดดำปูดตรงไหนอะ”
“ตรงไอ้จ้อนมั้งล่ะ” พิณลดาตบมุกอย่างรู้ทันความคิดเพื่อน “ลามกนะเธอเนี่ย ก็ต้องเส้นเลือดตรงแขนตรงมือสิ”
“ใครมันลามกกันแน่เนี่ย แต่ฉันดูๆ ไปอาจารย์หมอวาทีก็ไม่แย่นะ ถึงไม่ตรงตามคุณสมบัติที่คุณหมอพิณร่ายมาเลยก็เถอะ ไม่ลองไปกินข้าวกับเขาดูสักมื้อล่ะ เผื่อบางทีเขาอาจหาเรื่องเธอน้อยลง”
“พิณลดาไม่ชอบคนแก่ ไม่ชอบๆ ๆ เข้าใจมะ” พิณลดาแทบจะตะโกนใส่หู นลินขำคิกคักสนุกกับการได้แหย่อีกฝ่าย
“แต่เขาหล่อนะและก็พอมีเงินด้วย แถมยังเก่งจนน่ายกนิ้วให้”
“ยกนิ้วกลางให้แทนได้ไหม”
“โหดตลอดยัยหมอคนนี้”
“เลิกพูดถึงเขาเถอะ ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งเกลียด ผู้ชายแบบนั้นไม่เหมาะเอาไปทำพันธุ์หรอก เชื่อฉันเถอะ เอ? หรือว่าหมอนลินชอบนะ”
“บ้าเหรอ ฉันมีแฟนแล้ว”
“ก็จริง ใครที่ไหนจะทิ้งแฟนหนุ่มที่เป็นดาราดังมาคบกับคนแก่ทัศนคติบ้งละเนอะ”
พิณลดาว่าแล้วเลี้ยวเข้าร้านกาแฟเจ้าประจำที่อยู่ในล็อบบี้ หมอนลินไม่เพียงแค่มีคนเป็นรู้ใจเป็นพระเอกหนุ่มชื่อดัง แต่ตัวเธอเองนั้นก็มีชื่อเสียงไม่แพ้กัน นลินมีอาชีพเสริมเป็นครีเอเตอร์ให้ความรู้ด้านสุขภาพ ได้รับเชิญไปร่วมรายการต่างๆ มากมาย เลยมีโอกาสได้เจอกับแฟนหนุ่มคนปัจจุบัน
“อยากกินอะไรสั่งเลย เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ถือซะว่าชดเชยที่ทำให้เธออารมณ์เสียเพราะแหย่เรื่องอาจารย์หมอ”
“น่ารักที่สุดเลย ทั้งสวยทั้งใจดี ขอบคุณนะคุณหมอนลิน เดี๋ยววันหลังฉันจะซื้อขนมแมวเลียไปฝากเจ้าเหนียวเหนียว พอพูดถึงแมวเธอแล้วก็อยากกินเนื้อวากิวขึ้นมาเลยแฮะ”
“แล้วเนื้อวากิวมีความเชื่อมโยงอะไรกับแมวของฉันมิทราบ”
“ก็แมวเธอมันอ้วน เห็นแล้วก็อยากกิน”
“บาปกรรม! แมวฉันน่ารักจะตาย เห็นแล้วหิวได้ไง ยัยนี่มันเพี้ยนจริงๆ”
- ผู้เขียน
