คนรับใช้คนใหม่
1327 คำ
เมื่อถึงเวลาค่ำ ป้าอรแม่บ้านใช้ให้แป้งซึ่งเป็นหลานแท้ ๆ มาหาหญิงสาว แป้งอายุน้อยกว่าปิ่นประมาณสามปี เธอเคาะห้องคนมาอยู่ใหม่ เพื่อให้ไปช่วยงานในครัว
ก๊อก... ก๊อก...
“พี่ปิ่น พี่ปิ่นคะ ตื่นหรือยังคะ”
“ตื่นแล้ว รอแป๊บค่ะ” น้ำเสียงเหมือนเด็กเรียกปิ่นฉัตรใช้มือสางผม ก่อนลุกมาเปิดประตู เธอเห็นเด็กสาวยืนหน้าห้อง
“ใช่พี่ปิ่นไหมคะ ป้าให้มาตามไปช่วยทำกับข้าวในครัวค่ะ” ปิ่นทำหน้าเหมือนอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร
“หนูชื่อแป้ง อายุสิบห้าปี เป็นหลานป้าอรแม่บ้านที่นี่ค่ะ” เธอพูดจบก็ส่งยิ้มให้
“อ๋อ สวัสดีจ้า พี่ชื่อพี่ปิ่น อายุสิบเก้าปีค่ะ” ปิ่นแนะนำตัว
“ค่ะ ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณ ๆ กลับมาจะได้ตั้งโต๊ะมื้อเย็นกันค่ะ” แป้งจูงมือปิ่นอย่างเป็นกันเอง
ห้องครัวที่กว้างขวาง ข้าวของในครัวดูดีสมฐานะ ปิ่นฉัตรตื่นตาเอามาก ๆ ของทุกอย่างน่าจะมีราคาแพงน่าดู ในครัวมีป้าอรแม่บ้านและอีกสองคนอายุราว ๆ สามสิบกว่า ๆ กำลังง่วนกันเตรียมอาหาร
“อ้าวหนูปิ่น มาแล้วหรือ” ป้าอรหันมาเจอแป้งกับปิ่นพอดี
“ให้ปิ่นช่วยอะไรคะ” เธอไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน วันนี้วันแรกยังใหม่อยู่
“หนูปิ่นช่วยไปดูนางสองคนนั้นให้ป้าหน่อยสิ ทำกับข้าวรสชาติไม่เคยได้เรื่องสักที” ป้าอรหันไปกระแซะสาวรุ่นลูก แต่แทนที่ทั้งสองจะโกรธกลับหัวเราะชอบใจ
“ป้าให้หนูช่วยอะไรล่ะทีนี้” แป้งยืนงงไม่รู้จะทำอะไร จึงถามผู้เป็นป้า
“นังแป้งแกไปล้างผักหลังบ้านไป จะได้ไม่ซุ่มซ่ามชนของแตกพัง”
“ค่ะป้า” แป้งยิ้มแฉ่งคว้าตะกร้าไปใส่ผักด้านนอก
อาหารมื้อค่ำเสร็จตามเวลากำหนด วันนี้มีแขกของหลานชายคนโตจะแวะมาทานข้าวที่บ้าน เขาโทรศัพท์สั่งรายการอาหารให้ทางบ้านรับทราบและต้องตั้งโต๊ะให้ตรงตามเวลาที่เขาแจ้ง ทำให้แม่ครัวต่างพากันรีบ
ดีที่ปิ่นฉัตรมาช่วยและเธอทำเป็น รสชาติถือว่าดีมาก ๆ รอเพียงคนสั่งกลับมาก็พร้อมที่จะตั้งโต๊ะทันที
“แม่อร วันนี้ทำอะไรทานรึ” คุณย่านวลปรางลงมาจากห้องนอน หลังจากที่ลงจากรถได้
ท่านก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อน
“หลายอย่างค่ะคุณท่าน วันนี้คุณเตบอกมีแขกจะมาทานข้าวที่บ้านด้วย เลยสั่งกับข้าวเพิ่มค่ะ” ป้าอรแม่บ้านรายงาน
“ฮึ แขกที่ว่าคงไม่พ้นแม่นางแบบไฮโซปากแดงสิท่า” คุณย่านวลปรางรู้ทัน ท่านถึงกับส่ายหน้า
“โธ่ คุณท่านคะ” เพราะอยู่กันมานมนานถึงได้รู้ใจคุณท่านของบ้าน
“ถ้าตาเตมันไม่มีอะไร แม่นางแบบนั้นจะเอามันไหมแม่อร ผู้หญิงหิวเงินแบบนั้น” ท่านไม่ชอบแม่นางแบบคนนั้น เพราะคิดว่ามาจับหลานชายคนโตมากกว่า
“อื้อ ว่าแต่ตาภู กลับมาหรือยังล่ะ” คุณย่านวลปรางถามหาหลานชายคนเล็ก
“น่าจะกลับมาแล้วมั้งคะ เสียงรถมาพอดีค่ะ”
ทว่ากลับไม่ใช่หลานชายคนเล็ก แต่เป็นหลานชายคนโต ที่มีหญิงสาวไฮโซแสนสวยควงแขนเข้ามาในบ้าน ทั้งคู่ยกมือไหว้คุณย่า
“สวัสดีค่ะคุณย่านวลปราง”
“สวัสดีจ้ะแม่แพรว วันนี้แต่งตัวจะไปเดินแบบที่ไหนรึ ถึงได้สั้นจู๋ซะขนาดนั้น”
แค่เห็นการแต่งตัวของแฟนหลานชาย พลอยทำเอาลมตีขึ้น
“ใช่ค่ะคุณย่า” ชุดที่ใส่เป็นแบรนด์ดัง และสั่งตัดเพียงไม่กี่ชุด เธอเห็นว่าสวยจึงให้แฟนหนุ่มซื้อให้ เขาก็เต็มใจ
คุณย่านวลปรางไม่อยากคุย จึงหันไปสั่งป้าอรแม่บ้านให้ยกสำรับอาหารมาวางบนโต๊ะ ก่อนที่มันจะดึกไปมากกว่านี้
ระหว่างที่ยกอาหารนั้น ชายหนุ่มผู้เป็นหลานชายคนโต เห็นหญิงสาวผมสั้นประบ่า ถูกมัดรวบกลางศีรษะ รูปร่างบอบบาง ผิวสีแทน สวมเสื้อยืดตัวโคร่ง กางเกงขาสามส่วนสีครีม เขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
“คนใช้คนใหม่เหรอครับคุณย่า” เตชินท์ถามคุณย่าที่นั่งมองคนใช้คนใหม่
“ใช่ แกจะทำไม” ประมุขของบ้านถาม
“เปล่าครับ” สายตาจับจ้องไปยังหญิงสาวมาใหม่
“แม่อร พาหนูปิ่นมาหาฉันหน่อย” คุณย่านวลปรางอยากแนะนำหญิงสาวให้หลานชายรู้จัก
ปิ่นฉัตรยืนข้างคุณย่านวลปราง เธอก้มหน้า มือประสานไว้ด้านหน้า เธอไม่แม้จะกล้าสบตากับหลานชายและผู้หญิงที่นั่งข้างชายหนุ่มด้วยซ้ำ
“หนูปิ่น นี่ตาเต เป็นหลานชายคนโตของฉัน” คุณย่านวลปรางแนะนำให้รู้จัก
สำหรับเขาคือ เตชินท์ กฤตทวิโรจน์ อายุยี่สิบเก้าปี นิสัยเงียบขรึม หล่อคมเข้ม ขวัญใจสาว ๆ เป็นทายาทหลานชายคนโตของตระกูล ส่งออกอัญมณีรายใหญ่
หญิงสาวเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มพร้อมยกมือไหว้ และรีบก้มหน้าเหมือนเดิม เห็นแค่ผ่าน ๆ ยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วถ้าเขาไม่พอใจขึ้นมาจะน่ากลัวขนาดไหนกัน เธอหายใจไม่ทั่วท้อง
“ตาเต นี่หนูปิ่น แม่บ้านคนใหม่ที่นี่” ชายหนุ่มเพ่งมองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ก่อนหันไปหาประมุขของบ้าน
“ผมไม่ชอบให้ใครวุ่นวายความเป็นส่วนตัว หวังว่าคุณย่าคงไม่…” เขาหยุดไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะเบ้หน้าเล็กน้อย
“ฉันรู้ว่าหนูปิ่นต้องรู้ว่าอะไรเหมาะหรือไม่เหมาะหรอกนะ” เหมือนคนกลางอย่างปิ่นฉัตรจะทำตัวไม่ถูก จึงขอตัวเข้าไปอยู่ในครัว
“คุณย่ารับแม่บ้านมาใหม่เหรอคะ แต่ก็สวย น่ารักดีนะคะ” แพรวพรรณชำเลืองสายตามอง แค่ผ่าน ๆ ยังเห็นถึงความสวยงาม ก็อย่างว่าบ้านนอกก็คือบ้านนอก
“สวยทั้งกายและใจ ไม่เหลี่ยมจัดเหมือนบางคนนะแม่แพรว” คุณย่านวลปรางจิกกัดนางแบบสาว
หลังจากวันแรกที่เจอหน้าชายหนุ่มหลานเจ้าของบ้าน ทำให้ปิ่นไม่กล้าจะออกไปไหน กลัวทำให้เขาไม่พอใจ ถึงเวลาทำงานบ้านก็รีบทำ จากนั้นก็ขลุกอยู่ในห้องครัว ถึงเวลาพักก็กลับห้องพัก โดยไม่ได้สนใจนอกเหนือจากถูกสั่งห้าม เข้าใกล้บริเวณบ้านพักนั้นสักครั้ง สายตาคมเข้มเพ่งมองจากชั้นบนของบ้านพัก ที่เป็นสไตล์ยกพื้นสูง
หากมองมาจากด้านบนจะเห็นวิวต่าง ๆ ร่มรื่นและสวยงาม จะเห็นห้องพักหลังเล็กที่ห่างจากบ้านพักเขาประมาณสามสิบเมตร
ทุกการย่างก้าวของหญิงสาวจะผ่านสายตาคมคู่นี้ตลอด หากเขาตื่นมานั่งชมวิวยามเช้าหรือยามใดก็ตาม ที่เขามานอนพักที่บ้าน
ปิ่นฉัตรมาทำงานที่นี่ได้ประมาณเดือนกว่า ๆ แต่ยังไม่เคยเจอกับหลานชายคนเล็กของบ้านสักครั้ง ถือว่าเป็นโอกาสดีที่ไม่ต้องเจอ ถ้าเจอแล้วอึดอัดใจ เหมือนตอนเจอกับหลานชายคนโตก็ขอไม่เจอดีกว่า ยังคิดไม่จบเสียงรถก็กระหึ่มดังสนั่นลั่นโรงจอด
แป้งที่กำลังถือหนังสือมาให้ปิ่นช่วยสอนหนังสือ ใต้ต้นไม้ข้างห้องพัก เธอถึงกับสบถ พร้อมส่ายหัว
“เอาอีกแล้ว เบาหูเป็นเดือนกลับมาก็เดือดร้อนคนอื่นอีกล่ะ”
“อ้าว แป้ง หน้ามุ่ยเชียว” ปิ่นแซวรุ่นน้อง
“พี่ปิ่นไม่ได้ยินหรือไง” แป้งถามกลับ
“ได้ยินอะไรเหรอแป้ง” เพราะเธอพึ่งมาอยู่เลยไม่รู้ สิ่งที่แป้งพูดหมายถึงอะไร
- ผู้เขียน
