“ไม่เลิกได้ไหม” สิ่งที่ชัดเจนที่สุดในความรู้สึกคือไม่อยากเลิก และมันก็เป็นสิ่งที่เขาเลือกจะพูดกับเธอเป็นประโยคแรก
“...!” ร่างบางตกใจกับคำถามของเขาอย่างไม่เข้าใจเหมือนกัน ได้แต่มองหน้าเขาด้วยความสับสนไม่เข้าใจ “ทำไม”
และก็ไม่ลืมย้อนถามถึงเหตุผลการไม่เลิกของเขาออกมา
“ไม่อยากเลิก” บอกอย่างไม่โกหกหรือกลัวเสียหน้าเลยสักนิด แต่ไม่อยากเลิกจริง ๆ
“หวานไม่เข้าใจ” อะไรคือไม่อยากเลิก เขาจะไม่อยากเลิกกับเธอได้ยังไง
“เราอยู่กันมานานแค่ไหนแล้วหวาน เอ็งไม่รู้สึกแปลกเหรอถ้าต้องเลิกกัน”
“บางคนเขาแต่งงานกันมาตั้งหลายปียังเลิกกันได้เลย แล้วเราไม่กี่ปีจะแปลกได้ยังไง” แรก ๆ อาจจะแปลก แต่หลัง ๆ มันจะชินเอง
“มันไม่เหมือนกันไง คนอื่นเลิกกันก็เป็นคนอื่น แต่เราเลิกกันก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน อยู่บ้านเดียวกัน”
“หวานบอกแล้วว่าจะกลับบ้านให้น้อยลง หวานเองก็ทำงานอยู่ในเมือง อีกอย่าง หวานก็มีบ้านของตัวเองอยู่”
