“แล้วปิ่นจะต้องทำยังไงคะ” ปิ่นธาราเอ่ยออกมาด้วยความกังวลใจ
“ต่อไปนี้พี่จะเป็นคนดูแลปิ่นเอง จนกว่าคดีนี้จะจบแล้วจับตัวเหมราชได้” เมฆาเอ่ยออกมาเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับหญิงสาว มันทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่ก็ไม่วายที่จะรู้สึกกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ปิ่นกลัวมากเลยค่ะ” เธอพูดเสียงสั่น สายตาของเธอที่มองมาที่เขาบ่งบอกว่าเธอกลัวจริงๆ
“ไม่เป็นไรครับ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่มีใครทำอะไรปิ่นได้หรอก” เขาตอบมั่นคง มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัย อีกข้างกุมมือเธอแน่น ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงรีบปัดมือของเขาออก แต่พอเป็นตอนนี้ เธอรู้สึกอุ่นใจที่มีมือของเขากุมมือของเธอเอาไว้
หลังจากผ่านความวุ่นวายและความเสี่ยงนับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายทั้งสองก็สามารถออกจากพื้นที่อันตรายได้ ปิ่นธาราหอบหายใจแรง พลางเอามือปิดปากเพื่อกลั้นน้ำตา
“เรารอดแล้วจริงๆ ใช่มั้ยคะ” ปิ่นธาราเอ่ยถามออกมาหลังจากเธอเหตุการเริ่มสงบลง และไม่มีใครไล่
