ไข่มุกกอดเพื่อนสนิทแน่น ให้ความอบอุ่นแทนคำพูด เธอรู้ดีว่าความเจ็บปวดในเรื่องของหัวใจนั้น ไม่มีใครลบล้างได้ในเวลาอันสั้น
“ไม่เป็นไรนะปิ่น ร้องไห้ออกมาเถอะ อย่าทำเข้มแข็งตลอดเวลาเลย ฉันอยู่ตรงนี้ แกไม่ได้อยู่คนเดียวนะ ถ้าไม่ร้องไห้กับเพื่อน แล้วจะมีเพื่อนไว้ทำไม” เสียงสะอื้นของปิ่นธาราดังแผ่วในอ้อมกอดของไข่มุก ความทุกข์ที่กักเก็บไว้นานค่อยๆ ไหลออกมาเป็นสายน้ำตา ท่ามกลางคืนอันหนาวเย็น แต่หัวใจของเธอกลับได้รับความอบอุ่นเล็กๆ จากเพื่อนแท้ที่ไม่เคยทอดทิ้ง
เสียงสะอื้นค่อยๆ แผ่วลง แต่หัวใจของปิ่นธารายังหนักอึ้ง เธอปล่อยตัวเองพิงลงกับไหล่เพื่อนสนิท น้ำตายังคงเปียกชื้นอยู่บนใบหน้า
“มุก ความจริงแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เคยบอกใคร” ปิ่นธาราพูดเสียงสั่น ราวกับกำลังรวบรวมความกล้าอย่างที่สุด มันเป็นเรื่องที่เธอหนักใจเหลือเกิน แต่มันก็เก็บไว้เป็นความลับได้อีกไม่นาน
"เรื่องอะไรปิ่น ถ้ามันไม่ใช่ค
