หน้าฮอลล์ที่ใช้จัดงานคลาคล่ำไปด้วยพ่อแม่ที่จูงลูกหลานมาดูละครเวที สังเกตได้ว่าส่วนมากจะเป็นผู้ชมตัวน้อยที่มากับครอบครัว เด็กผู้หญิงตัวน้อยหลายคนชอบมาสคอตที่ยืนอยู่หน้าทางเข้า ไม่เว้นแม้แต่น้ำอิงที่วิ่งเข้าไปหา
“น้ำอิงคะ ระวังล้ม” กุลนิดาปราดเข้าไปถึงตัวลูกสาว แล้วส่ายหน้าเอ็ดเบาๆ “ดื้อจริงเชียว”
แม่หนูยิ้มเผล่ “น้ำอิงอยากถ่ายรูปกับทัมเบลิน่าค่ะ”
กุลนิดาหัวเราะเบาๆ “งั้นเรามาเซลฟี่กันนะคะ”
กุลนิดาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป แต่อลันก็เดินยิ้มสุภาพเข้ามา “น้ำอิงครับ ขอทีเชอร์ถ่ายรูปกับทัมเบลิน่าด้วยได้ไหมครับ”
น้ำอิงลังเล แม่หนูยังเด็กเกินไปที่จะรู้ว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือในการเข้าหาแม่
กุลนิดามองหน้าอลันด้วยความยุ่งยากใจ แต่ตุ๊กตามาสคอตกลับเข้ามาแทรกกลางยืนตรงกลางทำให้กลายเป็นการถ่ายรูปหมู่แบบไม่ทันตั้งตัว
กุลนิดาปั้นหน้ายากแต่อลันยิ้มถูกใจ ขณะที่จะยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายเซลฟี่ ก็ถูกม
