“อะไรกัน มีป้าแล้วไล่แม่เชียว”
เด็กหญิงหัวเราะสดใส “น้ำอิงไม่ได้ไล่มามี้ค่ะ น้ำอิงรักมามี้แต่น้ำอิงอยากได้ของเล่น”
แอชลีย์ยิ้มขำแล้วมองกุลนิดาที่มีสีหน้าหนักใจเหมือนไม่อยากไปที่ลักซูรีคอนโดฯ “มีอะไรหรือเปล่าเกรซี ดูเหมือนเธอไม่อยากไปที่นั่น”
ใบหน้าสวยที่มีแววเศร้าลึกฉายชัดในดวงตาพูดขึ้นแผ่วเบา “ฉันเคยเห็นคุณอยู่ที่ห้องชุดนั้นกับไรอัน ฉันไม่อยากไปที่นั่นเพราะทำให้คิดถึงเขา”
“แต่ฉันว่าไรอันอยากให้เธอไปนะ”
กุลนิดาครุ่นคิด เธออยากไปดูแลต้นกุหลาบเหมือนกัน แต่สิ่งที่เคยเจอในอดีตก็ทำให้ลังเล “ฉันขอถามอะไรอีกอย่างได้ไหมคะ คุณไม่เคยเจออะไรแปลกๆ ที่นั่นบ้างหรือคะ...”
“ฉันไม่เคยอยู่ที่ห้องนั้น แต่ฉันมีห้องชุดที่อยู่ติดกับไรอัน ถ้าเธอเจอฉันอยู่กับไรอัน คงเพราะฉันเข้าไปหาเขามากกว่า”
“ห้องชุดที่ติดกันนั่นของคุณเอง” เธอจำได้ดีเพราะพื้นที่ระเบียงของห้องทั้งสองมีทางเชื่อมต่อถึงกันแตกต่างจากห้องอื่นๆ
