เธอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความเจ็บปวด
“ได้… ฉันรับเงิน… แต่ขอแค่ว่าคุณอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
ธามพยักหน้า เสียงเรียบเย็น “ดี…หวังว่าเธอจะรักษาสัญญานะ"
เดือนสิบพยักหน้าและมองเช็คในมือ รู้สึกเสียดายศักดิ์ศรีและความบริสุทธิ์ใจของตัวเองอย่างที่สุด แต่เธอก็ยอม เพราะชีวิตและความรับผิดชอบของเธอสำคัญกว่า ในใจของเธอมีทั้งความโกรธ ความเสียใจ และความทนทุกข์ รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้แลกทุกอย่างด้วยศักดิ์ศรีของตัวเอง ชีวิตคนจนๆ อย่างเธอทางเลือกมันมีไม่มากนัก เธอถูกบีบให้เลือกโดยที่เธอไม่ต้องการเลย
ธามนั่งลงที่โต๊ะอีกครั้ง มือหนาเคาะเบาๆ กับเช็คอย่างไม่สนใจ เขาไม่รู้ว่าการเย่อหยิ่งและความผิดพลาดของตัวเอง ทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ต้องจมอยู่กับความเจ็บปวดเช่นนี้
บรรยากาศในห้องเงียบจนแทบหายใจไม่ออก ความตึงเครียดระหว่างทั้งสองเป็นสิ่งที่ไม่มีใครยอมใครได้
เดือนสิบตัดสินใจรับเช็ค เมื่อรับเช็คเรียบร้อยแล้ว เดือน
