เดือนสิบค่อยๆ ตักขนมจีนเข้าปาก รสชาติเข้มข้นหวานมันของแกงเขียวหวานทำให้ความคิดบางอย่างเบาลงไปบ้าง แต่ความเศร้าและความรู้สึกผิดก็ยังคงอยู่ในอก เธอไม่มีทางบอกใคร… เรื่องเมื่อคืนนี้ต้องเก็บไว้เพียงลำพัง เธอจะต้องแบกรับมันเอง ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเข้าใจ…
เธอนั่งเงียบๆ กินข้าวไปพลาง น้ำตายังคงไหลพร่ำอยู่ในใจ ความเจ็บปวดจากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นยังแผ่ซ่าน แต่ความอบอุ่นเล็กๆ จากยายทำให้เธอสามารถหายใจลึกๆ ได้บ้าง
เดือนสิบวางช้อนลง มองอาหารบนโต๊ะ รู้สึกเหมือนโลกภายนอกยังคงหมุนต่อไป ในขณะที่ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและความทุกข์
เธอคิดถึงงาน ความรับผิดชอบที่ต้องแบกรับต่อครอบครัว และความอับอายที่ต้องเก็บไว้เป็นความลับ มีเพียงแค่ความเข้มแข็งและอดทนเท่านั้น ที่จะทำให้เธอผ่านวันเวลาเลวร้ายเหล่านี้ไปได้
เดือนสิบเงยหน้ามองยายอีกครั้ง ยายยังยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรักและความเอาใจใส
