เมื่อประตูห้องทำงานเปิดออก กลิ่นเหล้าจางๆ ปะทะเข้ามาในจมูก เธอเห็นธามยืนหันหลังให้กระจกบานใหญ่ มือหนึ่งถือแก้วไวน์ อีกมืออยู่ในกระเป๋ากางเกง สูทสีเข้มขับให้ร่างสูงใหญ่ของเขาดูน่าเกรงขามกว่าทุกครั้ง
“เรียกดิฉันขึ้นมามีอะไรคะ” เดือนสิบทักเบาๆ พยายามรักษาน้ำเสียงให้เป็นปกติ
ธามค่อยๆ หันกลับมา ดวงตาคมเข้มของเขามองสบตาเธอตรงๆ ราวกับจะเจาะลึกเข้าไปในใจ “ฉันอยากรู้ว่า...เธอสนิทกับไอ้เจตรินตั้งแต่เมื่อไหร่”
เดือนสิบชะงักงัน เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นสาเหตุที่เขาเรียกขึ้นมา “ดิฉันไม่ได้สนิทกับพี่เจตรินค่ะ เขาแค่ถามเรื่องงาน”
“แค่ถามเรื่องงาน?” น้ำเสียงเขาเย้ยหยัน “เธอเรียกว่านั่งยิ้มให้ผู้ชายอื่นแบบนั้นว่า ‘เรื่องงาน’ เหรอ?”
เธอเริ่มหน้าแดงทั้งจากความอายและความโกรธ
“คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าดิฉันแบบนั้นนะคะ”
“ไม่มีสิทธิ์?” ธามก้าวเข้ามาใกล้จนเธอต้องถอยหลัง “ในเมื่อเธอเป็นของฉันเดือนสิบ เธอคิดว่าฉ
