ระรวยรินเคล้าไปกับเสียงกระตุกตอดสอดสลับที่ลึกล้ำอยู่กึ่งกลางของร่างกายที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะแยกออกจากกันง่ายๆ
“พี่รักรุ้งเหลือเกิน” ไรอันกล่าว พร้อมกับกดจูบหนักๆไปตามลำคอระหงและทรวงอกอวบใหญ่ที่ริมฝีปากยังคงงับงึมงำด้วยความปรารถนาที่ยังไม่ยอมมอดลงง่ายๆ
“รุ้งก็รักพี่ไรอันค่ะ” ทอรุ้งจูบไปที่แก้มของไรอันเบาๆ
ทว่าก่อนที่ไรอันจะเคลิ้มหลับลงไปนั้น
“คืนนี้…รุ้งยังไม่ยอมให้พี่ไรอันหลับลงง่ายๆหรอกค่ะ” ภรรยากล่าว เสี้ยวหน้างามด้านที่เผยสู่แสงสว่างของโคมไฟที่หัวเตียง มีรอยยิ้มยั่วอย่างมีเลศนัย
“ห๋า…!!!” สามีทำตาโต อุทานกับประโยคจากปากของภรรยาที่เพิ่งได้ยินเต็มสองหู เหมือนไม่เชื่อหูของตัวเอง
“ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง…จะต้องการผู้ชายคนหนึ่งมากมายถึงขนาดนี้” ภรรยากล่าว
“เอ่อ…ถ้าต้องการพี่ ก็พิสูจน์ให้พี่รู้สิจ๊ะ…ว่าต้องการพี่มากแค่ไหน” สามีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ทีท่าทีว่า
