เช้าตรู่ หน้าร้านดอกไม้ของข้าวฟ่าง
บรืนน...เอี๊ยด...
เสียงรถยนต์หรูจอดสนิทที่หน้าร้าน ท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าวันใหม่ ประตูรถถูกเปิดออก ใต้ฝุ่นในเสื้อเชิ้ตสีอ่อนเรียบแต่ดูดี ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับถือดอกไม้ช่อโตในมือ กลีบดอกสีพาสเทลสดใสตัดกับมือหยาบกร้านของเขา
เขาสูดหายใจเข้าลึก ก่อนกดกริ่งหน้าประตู
ติ๊งต่อง…
ไม่กี่อึดใจ ประตูไม้ก็เปิดออก… ข้าวฟ่างในชุดสบาย ๆ ยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาคมมองเขาด้วยแววเรียบเฉย
ใต้ฝุ่นยิ้มออกมาเล็กน้อย ยื่นช่อดอกไม้ให้ พร้อมกับพูดอวยพรให้คนตัวเล็ก
“สุขสันต์วันเกิด… ข้าวฟ่างของพี่”
น้ำเสียงของเขานุ่มนวลและจริงใจ เหมือนจะใส่ความรู้สึกทั้งหมดลงในคำเรียกนั้น
ขณะข้าวฟ่างก้มมองดอกไม้เพียงแวบเดียว ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ดวงตาไม่มีแววดีใจใด ๆ
“…ไม่รับค่ะ”
คำพูดของเธอเหมือนสายลมเย็นเฉียบที่พัดใส่ใจของเขาเต็มแรง
คุณชายตระกูลดังยังไม่ลดมือลง ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มบาง
