1 สัปดาห์ผ่านไป ณ งานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์แห่งใหม่
เสียงดนตรีจังหวะเบา ๆ คลอไปทั่วบริเวณงาน บรรยากาศภายในถูกรายล้อมด้วยดอกไม้ โทนสีขาวน้ำเงินดูสง่างามสะอาดตา แสงไฟถูกจัดวางอย่างประณีต ส่งให้ทุกมุมของงานดูสมบูรณ์แบบ
ข้าวฟ่างยืนอยู่บริเวณด้านข้างของเวที
นัยน์ตาสีน้ำผึ้งมองรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกภูมิใจที่สุดตั้งแต่เปิดร้านดอกไม้มา
ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้านั้น…
เป็นผลงานของเธอทั้งหมด ในใจต่างรู้สึกชื่นชม ขอบคุณที่ให้โอกาสร้านเล็ก ๆ อย่างร้านของเธอ
เรียวปากสีหวานพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับยิ้มบาง ๆ
“เราทำได้แล้ว… ขอบคุณนะพายุ…”
มือเล็ก ๆ ของลูกชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยื่นมาแตะมือเธอ
พายุยิ้มอย่างไร้เดียงสา
“มี้ฟ่างเก่งที่สุดเลยครับ”
ข้าวฟ่างย่อตัวลงกอดลูกเบา ๆ หัวใจอิ่มเอม
ทันใดนั้น เสียงไมค์จากเวทีหลักก็ดังขึ้น
พิธีกรสาวพูดเสียงสดใส
“และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาสำคัญของงานนะคะ
ขอเสีย
