ณ ห้องทำงานใต้ฝุ่น เวลาประมาณเที่ยงคืน
ไฟบนเพดานเปิดแค่ดวงเดียว ทิ้งเงาสลัวลงบนใบหน้าเหนื่อยล้าของผู้ชายที่กำลังวุ่นอยู่กับเอกสารกองโต เสียงแป้นพิมพ์จากโน้ตบุ๊กดังเป็นจังหวะถี่รัว ไม่หยุดพัก
ใต้ฝุ่นยกมือขึ้นนวดขมับ สูดลมหายใจเข้าลึกอย่างพยายามระงับความเหนื่อยล้า พลันเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทรกบรรยากาศเงียบงัน
ติ้ง!
เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหน้าจอ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างไม่คาดหวังอะไรนัก
แต่พอเห็นชื่อบนหน้าจอ
“ข้าวฟ่าง”
ดวงตาที่เคยหม่นหมองกลับสว่างขึ้นในทันที
เขารีบเปิดข้อความนั้นอ่าน
“พรุ่งนี้จะพาพายุไปสมัครเรียนค่ะ แล้วก็ลองไปใช้ชีวิตในโรงเรียนสักวัน”
เพียงประโยคนั้นก็ทำให้หัวใจเขากระตุกเบา ๆ ริมฝีปากหยักยกยิ้มจาง ๆ อย่างห้ามไม่อยู่
นิ้วเรียวของเขาลังเลอยู่เหนือแป้นพิมพ์ กำลังจะพิมพ์ข้อความตอบกลับ…แต่แล้วก็หยุด ลบข้อความเดิม แล้วพิมพ์ใหม่
“เดี๋ยวให้คนไปส
