บ้านฤตินาฏวรนันท์
"หนูพราว โถลูก มาหาแม่มา โดนตาเพลิงแกล้งอะไรมาหรือเปล่า" คุณดุจดาริกาเห็นเพลิงและพราวตะวันเดินกลับเข้ามาในบ้าน ว่าที่ลูกสะใภ้มีสีหน้าบูดบึ้งก็คิดว่าคงถูกลูกชายตัวดีกลั่นแกล้ง
"ใช่ค่ะ เขาจูบหนูในร้านอาหาร"
"แต่พราวจูบผมก่อนนะครับ"
"แต่หนูจูบแด๊ดดี้เบาๆเองนะคะ"
"แต่..."
"พอ! เรานี่นะตาเพลิง ไปแกล้งน้องแบบนั้นได้ยังไง" นางเอ็ดบุตรชาย
"คุณแม่ครับ ก็เห็นๆอยู่ว่าใครเริ่มก่อน" เพลิงน้อยใจ
"พอเลย! อย่ามาเถียงแม่นะ" สายตาเกรี้ยวกราดของมารดาทำให้เพลิงต้องยอมหยุดพูดแต่โดยดี
"แล้วเขาก็ให้หนูป้อนข้าวจนหมดจานด้วยค่ะ" พราวตะวันยังคงเดินหน้าฟ้องร้องศาลเตี้ยต่อไป โดยคำพิพาพากษาคือเพลิงตกเป็นจำเลยในทุกข้อกล่าวหาโดยไม่มีโอกาสได้แก้ตัวแต่อย่างใด
"มานี่!" เพลิงฉุดข้อมือเรียวของพราวตะวันและลากขึ้นไปยังห้องนอน เขายอมให้เธอพูดอะไรกับมารดาของตนก็ได้ แต่เขาจะไม่ยอมให้เธอเป็นใหญ่ในห้อง
