สองหนุ่มสาวกลับมาถึงบ้านก็จวนเวลาเที่ยงคืน กๆในบ้านหลับกันไปหมดแล้ว พราวตะวันรู้สึกเหนื่อยล้าจนต้องอ้าปากหาวหวอดๆก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนที่นอนนุ่มโดยที่ยังไม่ได้อาบน้ำ
"จะให้เอาทั้งชุดนักศึกษาเลยหรือยังไง" เพลิงก้มลงมาคร่อมร่างบางไว้ เขากดปลายจมูกโด่งคลอเคลียกับพวงแก้มใสด้วยความหื่นกระหาย
"แด๊ดดี้จะรักหนูหรอคะ" มือเรียวถามพลางแกะกระดุมเสื้อเชิ๊ตราคาแพงให้เขา
"ก็ตามที่ตกลงกันไว้ไม่ใช่หรือครับ หรือว่าคำพูดของแด๊ดดี้ไม่สำคัญกับหนูเลย หนูถึงทำเป็นจำไม่ได้" เพลิงแสดงน้ำเสียงตัดพ้อน้อยใจ
"คำพูดของหนูต่างหากที่ไม่สำคัญกับแด๊ดดี้" เธอทำหน้ามุ่ยใส่เขา
"..."
"ตอนที่เราตกลงกันไว้ แด๊ดดี้บอกว่าให้เวลาหนูไปทานขนมกับคุณหญิงฟาหนึ่งชั่วโมง แต่ตอนที่แด๊ดดี้ไปรับหนูมันเหลือเวลาอีกตั้งสิบห้านาที แด๊ดดี้ขี้โกงหนูนะคะ" เธอไม่ยอมเสียเปรียบเขาง่ายๆ
"หึ เจ้าเล่ห์นักนะเรา" เขากระตุกยิ้มมุมปาก
"เจ้าเล่ห์เหมื
