รำไทยใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่าจะสามารถหยุดร้องไห้ได้สำเร็จ หลังจากนั้นหล่อนก็แต่งตัวลงมาชั้นล่างหวังจะไปหมกตัวอยู่แต่ในห้องครัวเพื่อหลบหลีกสายตาของพราวฟ้า แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะเมื่อหล่อนเดินลงบันไดมาก็เห็นภามินกำลังนั่งหน้าเครียดคุยอยู่กับพราวฟ้าในห้องโถง พอเขาเห็นหล่อน เขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปทันที โดยไม่พูดจาอะไรกับหล่อนแม้แต่คำเดียว
หญิงสาวก้มหน้าซ่อนความน้อยใจเอาไว้แต่เพียงในอก ตั้งใจกำลังจะเดินไปอีกทาง แต่ก็ถูกพราวฟ้าเรียกเอาไว้เสียก่อน
“มานั่งคุยกับน้าก่อนหนูรำไทย”
“เอ่อ...”
“มาสิ น้ามีเรื่องสำคัญจะต้องคุยกับหนู”
ไม่มีทางเลือก นอกจากต้องเดินไปทรุดตัวนั่งบนโซฟาตัวตรงกันข้ามกับสตรีวัยกลางคนตรงหน้า ที่วันนี้มีสีหน้าเคร่งเครียดผิดจากทุกวันที่ผ่านมา
รำไทยก้มหน้าหลบสายตาสำรวจตรวจตราของพราวฟ้าด้วยความอึดอัด กลัวว่าคู่สนทนาจะล่วงรู้
