“ฉันเกลียดคุณต่างหาก เกลียดๆๆๆ จำเอาไว้ด้วย”
โรมพัทกระชับอ้อมแขนของตัวเองให้แน่นขึ้น แน่นจนสัมผัสได้ถึงทรวงอกนุ่มนิ่มของหญิงสาวในอ้อมแขน ความร้อนผ่าวระเบิดในช่องท้องอย่างรุนแรง แต่เขาก็พยายามเก็บซ่อนมันเอาไว้ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินกว่าที่เขาจะใยดี ตอนนี้ถึงเวลาที่หล่อนจะต้องเจ็บปวดเพราะการกระทำของตัวเองแล้ว
“เหรอ... แต่ทำไมตอนที่เราอยู่ด้วยกัน คุณจ้องแต่จะงาบผมตลอดเวลาล่ะ” เขาหัวเราะเยาะ และพูดต่อ
“ลืมไปแล้วหรือว่าคุณยื่นข้อเสนออะไรให้กับผม... อยากได้ผมเป็นผัวไปตลอดชีวิต จำได้ไหม”
ดวงหน้างามร้อนผ่าวจนแทบไหม้ สองมือกำเข้าหากันแน่น “ไอ้คนเลว! นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้พูดกับนาย ฉันพูดกับวายุลูกจ้างของฉัน”
“แต่คุณก็เห็นนี่ว่าผมกับไอ้ลูกจ้างกระจอกที่ชื่อวายุนั่นคือคนๆ เดียวกัน”
ใช่... ตอนนี้หล่อนรู้แล้ว รู้อยู่เต็มอกเลยทีเดียว เขาตลบหลังหล่อนอย่างเจ็บแสบ เขาเลือดเย็นเกินกว่าที่หล่อนจะรับมือไ
