สองวันต่อมา...
"ขอบัตรประชาชนผู้โดยสารด้วยค่ะ" เสียงพนักงานสายการบินเอ่ยบอกฉัน
"นี่ค่ะ" ฉันก็ยื่นมันให้คนตรงหน้า ตอนนี้ฉันกำลังจะบินไปถ่ายงานที่ต่างจังหวัดในภาคใต้ เกาะอะไรสักอย่างนี่แหละ ฉันเองยังไม่รู้รายละเอียดอะไรมาก รู้เพียงแค่ว่ายอมมาถ่ายเพื่อให้มันจบ ๆ ตัดความรำคาญ เพราะไม่อย่างงั้นแม่คงตามบังคับกันไม่หยุด บางทีก็เหนื่อย...เลยต้องตัดปัญหาแบบนี้ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจ
ครืดดด โทรศัพท์ฉันดังขึ้น
ติ๊ด
"ค่ะ"
(น้องริชชี่ ถึงสนามบินรึยังคะ) เป็นพี่ที่จะมาดูแลฉันในการถ่ายงานในครั้งนี้
"ถึงแล้วค่ะ กำลังเช็กอิน"
(โอเคค่ะ หากน้องมาถึงสนามบินที่นี่แล้ว โทรบอกพี่ได้เลยนะคะ)
"ค่ะ"
(แล้วเจอกันค่า)
"ค่ะ" แล้วฉันก็กดวางสายก่อนจะหยิบตั๋วเครื่องบินและบัตรประชาชนของตัวเองเดินออกไปยัง Gate สนามบินที่อยู่ด้านในเพื่อรอเวลาขึ้นเครื่องตามที่สายการบินกำหนด
ผ่านไปสักพัก
"เรียนท่านผู้โดยสาร ขณะนี้สามา
