ปริมระตา
“เข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ท้องกับคุณ” ฉันบอกร่างสูงที่ยืนตรงหน้าออกไป เพราะว่าลูกของฉันไม่ใช่ลูกของเขาตั้งแต่วันที่เขาเลือกจะทำร้ายฉันแล้ว
ถึงแม้ว่าฉันจะตกใจมากที่อยู่ๆเขาก็โผล่มาที่นี่ได้ทั้งที่ฉันก็ให้ทุกคนที่รู้เรื่องของฉันช่วยกันปิดเป็นความลับแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็มาจนได้ ร่างสูงที่ตอนนี้ดูซูบผอม ใต้ตาหมองคล้ำไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน ถึงแม้ว่าจะยังคงความหล่อไว้ แต่เขาก็ดูไม่สดใสแข็งแรงเหมือนวันวาน
ฟุ่บ! ร่างสูงก้าวเข้ามาหาฉันด้วยความรวดเร็วก่อนจะทิ้งตัวคุกเข่าตรงหน้าฉันแล้วมือหนาก็ดึงมือทั้งสองข้างของฉันไปกุมมันไว้แน่น พร้อมกับสายตาอ้อนวอนและดวงตาแดงก่ำนั่นที่สบขึ้นมามองหน้าฉัน
“พี่รู้ว่าที่ผ่านมาพี่โง่ไม่ยอมเปิดใจฟังหรือเชื่อใจปริม แต่พี่อยากขอโทษ ขอโทษกับสิ่งที่พี่เชื่อในสิ่งที่เห็น ขอโทษที่หูเบาไปฟังคนอื่นมากกว่าคนที่พี่บอกว่ารัก พี่ขอโทษพี่มันโง่เอง โง่ที่ปล่อยให้เ
