เสียงกุกกักดังขึ้นที่ผนังด้านหนึ่งของห้องนอน สิปปกรที่กำลังนั่งออกแบบโปรแกรมอยู่ก็ต้องแปลกใจเขาดูเวลาแล้วเห็นว่าดึกมาก หญิงสาวข้างห้องน่าจะเข้านอนไปนานแล้ว
‘เอรินตื่นมาทำอะไรหรือเปล่า’ เขาส่งข้อความไปหา แล้วก็ลุ้นว่าเธอจะอ่านข้อความของเขาตอนไหน
‘มาหายา’ เธอพิมพ์ตอบกลับมาทันที
‘เป็นอะไรหรือเปล่า’ เขารีบถามต่อ
‘ปวดท้องนิดหน่อย’
‘เปิดประตูหน่อยได้ไหม’ เขาไม่รอให้เธอตอบแต่เดินไปเคาะประตูเธอเบาๆ เพราะกลัวว่าจะรบกวนห้องอื่น
พราววรินทร์เดินมาเปิดประตูด้วยชุดนอนลายเป็ดสีเหลืองที่เขาเห็นแล้วต้องอมยิ้ม
“ชุดน่ารักจัง”
คนถูกชมหน้านิ่งเพราะยังปวดท้องไม่หาย
“ผมว่าเอรินปวดท้องเพราะอาหารเย็นนี้แน่เลย ผมขอโทษนะ” สิปปกรพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
“จะขอโทษทำไม พี่เป็นคนพานายไปกินนะ อย่ามัวคุยเลยหายาแก้ปวดท้องให้หน่อยได้ไหม ในกล่องนั่นแหละ” เธอชี้มือไปที่กล่องพลาสติกที่มักจะเก็บยาชนิดต่างไว้
สิปปกรมองห
