เพราะงานที่ยุ่งมากหมอแต่ละคนจึงไม่มีเวลามาฝึกซ้อมการแสดง หมอรุ่นพี่ของเขาคนหนึ่งจึงเสนอให้เขากับกุลจิราขึ้นไปเล่นกีตาร์และร้องเพลงบนเวทีเพราะเป็นงานที่เขากับกุลจิราเคยทำด้วยกันตอนเป็นนักเรียนแพทย์ปีสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันไปทำงานใช้ทุนและเรียนเฉพาะทางก่อนมาเจอกันอีกครั้งที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้อีกครั้ง
“หมอซ้อมนานไหมคะ” เมื่อเห็นว่าเขาคุยอย่างเป็นกันเองเธอก็กล้าถามเขามากขึ้น และเธอเองก็อยากรู้ด้วยว่าเขาเอาเวลาที่ไหนไปซ้อมเพราะเธอไม่เคยได้ยินเสียงกีตาร์มาจากห้องเขาเลย
“ซ้อมแค่ครั้งสองครั้งเองครับ เพลงนี้ผมเคยเล่นตั้งแต่สมัยเรียนเลยไม่ต้องซ้อมมากครับ แค่ปรับให้เข้ากับหมอเอมก็พอแล้ว”
“หมอเอมก็เก่งนะคะ เสียงเธอเพราะมากเลยค่ะ” เธอชมจากใจจริง
“ครับ เอมเค้าเป็นนักร้องประจำคณะ”
พราววรินทร์พยักหน้า ตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้สนิทกันมากกว่าหมอคนอื่นคงเพราะเรียนมาด้วยกันหรื
