เสียงเก้าอี้ล้มดัง ครืน! ตามด้วยเสียงคนรอบข้างร้องอุทานเบา ๆ โต๊ะฝั่งตรงข้ามเริ่มหันมามองกันเป็นตาเดียว
เลือดตรงมุมปากของพี่เมฆเริ่มซึม แต่พี่กองทัพยังไม่หยุด มือข้างหนึ่งจับคอเสื้อเมฆไว้แน่น อีกข้างต่อยซ้ำอย่างคนที่ไม่สนแล้วว่าตรงนี้มีใครอยู่
“พอ! พอก่อนไอทัพ!” เสียงพี่แทนไทตะโกนลั่น ขณะพยายามดึงแขนเพื่อนออก
พี่เจเจกับพี่ไทเกอร์ช่วยกันจับตัวพี่กองทัพจากด้านหลัง ส่วนพี่หมอกรีบเข้ามากั้นระหว่างเขากับพี่เมฆที่เริ่มทรุดตัวลงกับพื้น
พี่เมฆหอบหายใจแรง ดวงตายังฉายแววท้าทายแม้จะโดนต่อยหลายหมัด
“แค่นี้…คิดว่ากูจะเลิกเหรอ” เขาพูดเสียงแหบพร่าเหมือนจงใจยั่ว
พี่กองทัพพยายามจะพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง แต่แขนทั้งสองข้างถูกเพื่อนล็อกไว้แน่น
ฉันยืนตัวแข็ง หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมา ทั้งกลัว ทั้งสับสน จนไม่รู้จะเข้าไปทำอะไรได้
เสียงในร้านเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย บางโต๊ะลุกหนี
