เราสองคนเดินเข้าซุ้มอาหารพร้อมกัน แบมแบมหยุดหน้าร้านข้าวมันไก่ พิจารณาเมนูอยู่สักพัก
“เออ… กูเอาข้าวมันไก่ล่ะ กินง่ายดี” เธอกล่าวเสียงเบา
ฉันก็หันไปเลือกของตัวเอง
“งั้นกูเอาข้าวไข่เจียวล่ะ กินง่ายเหมือนกัน”
ระหว่างที่เรายืนรอคิวสั่งอาหาร แบมแบมดันศอกมาที่ฉันเบา ๆ พร้อมกระซิบเสียงต่ำ
“มึงดูนู้นดิ”
ฉันหันตามสายตาไปก็เห็นอีเตยวิ่งกรี๊ดเสียงดัง อาการหัวฟูยุ่งเหยิงเหมือนไม่ได้หวีผมมาหลายวัน
ตามตัวมีรอยแดงรอยช้ำเล็ก ๆ จากการโดนมดกัดเต็มไปหมด
ฉากตรงหน้าทำเอาฉันหยุดยิ้มไม่ได้
แบมแบมหัวเราะคิกคัก แก้มแดงระเรื่อจากความสนุก
“แม่งซวยจริง ๆ อีเตยวันนี้” เธอกระซิบ
ฉันหลุดหัวเราะเบา ๆ ยอมรับเลยว่าผลงานของเราในครั้งนี้มันได้ผลเกินคาด
รู้สึกพอใจเล็ก ๆ ที่ได้เห็นผลของแผนเล็ก ๆ ที่เราทำร่วมกัน
เสียงหัวเราะเบา ๆ ของเรา ผสมกับกลิ่นอาหารที่ลอยมา ทำให้บรรยากาศตอนนั้นทั้งสนุกและคลายความตึงเครียดไปพร้
