ห้องแต่งหน้ากองถ่ายซีรีส์《ภาพจำเงาใจ》
แสงแดดอ่อนของเช้าใหม่สาดผ่านผ้าม่านขาวบาง เงาของบานไม้ไหวตามสายลมเย็นจากด้านนอก ภายในห้องตกแต่งอย่างเรียบง่ายด้วยกลิ่นสเปรย์เซตผมและแป้งโปร่งแสงที่ลอยอวลอยู่ทั่ว
เฟยเยว่นั่งนิ่งอยู่หน้ากระจก ใบหน้าเธอสวยสงบราวภาพวาด แต่เบื้องหลังแววตานิ่งนั้น ไม่มีใครเห็นว่า มือที่กุมโทรศัพท์มือถือแน่นอยู่บนตักกลับเย็นเฉียบ
เสียงไดร์เป่าผมดังสม่ำเสมอ ช่างผมจัดทรงให้ด้วยความคุ้นมือ ไม่มีบทสนทนา มีเพียงแสงแดดที่ทอดบนแนวกรอบหน้าหวานและ…เสียงแจ้งเตือนที่ดังขึ้นอีกครั้ง
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
หน้าจอมือถือยังสว่างอยู่ตรงหน้าเฟยเยว่ นิ้วเรียวที่เคยถือมั่นคงเริ่มสั่นเล็กน้อย ดวงตากลมมองข้อความจากผู้จัดการสาวที่เด้งขึ้นพร้อมกับลิงก์ข่าวจากเพจบันเทิงใหญ่สุดในประเทศ
“ดูเดี๋ยวนี้ ข่าวมันหลุดแล้ว”
ปลายนิ้วเธอกดลิงก์โดยไม่ลังเล เหมือนใจเธอรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเช้านี้...จะไม่มีคำว
