เสียงส้นเท้าของน้ำหวานกระทบพื้นดังแผ่วเบาในบันไดทางเดินขณะเธอค่อย ๆ เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ แบบที่เธอใช้ประจำลอยตามมากับอากาศเย็นช่วงหัวค่ำ เธอหยุดอยู่หน้าประตูชั้นล่าง สูดลมหายใจเข้าลึกเล็กน้อยอย่างประหม่า แล้วเปิดมันออก… สายตาของเธอเจอกับ เขา พี่หมอก ยืนพิงกำแพงก้มเล่นมือถือ ใต้แสงไฟน่าบ้าน เขาเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู และสายตาคมเข้มก็สบเข้ากับเธอโดยตรง เขาไม่พูดอะไร แต่สายตานิ่ง ๆ ที่มองตรงมานั้นชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดใด น้ำหวานชะงักไปนิด ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาอย่างเก้อเขิน “ดูแย่เหรอคะ…?” เธอถามเบา ๆ พร้อมยกมือจับผมด้านหลังที่ปล่อยลงมาเล็กน้อย ราวกับพยายามปิดให้มากกว่าเดิม พี่หมอก ขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีกนิด เมื่อมองเธอใกล้ขึ้น น้ำเสียงเย็น ๆ แต่เต็มไปด้วยความหวงเริ่มเอ่ยออกมา “แต่งตัวอะไรของเธอวะ… ไม่มีชุดที่มันดีกว่านี้แล้วหรือไง” น้ำหวานยักไหล่นิด ๆ