แจมเองก็เพียงหัวเราะนิด ๆ แต่สายตากลับแอบเหลือบมองเจเจนิดหนึ่ง…แวบเดียวเท่านั้น ก่อนจะเบือนหน้าหนี
“แล้วเนี่ยย มึงรอดมาได้ไงอ่ะ? พี่หมอกไม่ด่ามึงหรอ เรื่องชุดมึงอ่ะ” เมย์ที่นั่งอยู่ข้างขวาของฉันถามขึ้น พลางหันไปมองพี่หมอกที่นั่งอยู่ฝั่งซ้ายของฉัน
“ก็เกือบหลับ แต่กลับมาได้ ฮ่าๆ” ฉันตอบเมย์พลางยกแก้วขึ้นจิบอีกหน่อย รสขมของเหล้าทำให้ฉันย่นหน้านิด ๆ แต่ก็ยังฝืนยิ้มอยู่
“เมาหรือเปล่า?”
เสียงทุ้มของพี่หมอกดังขึ้นข้างหู ฉันที่กำลังคุยเล่นกับเมย์อยู่ถึงกับชะงัก หันไปมองเขาด้วยความแปลกใจ
เอาจริง ๆ นะ… ฉันแทบไม่ได้แตะเหล้าด้วยซ้ำ
ก็เพราะเขานั่นแหละ
คนที่คอยห้ามเพื่อน ๆ ตัวเองว่าอย่าผสมแรงเกินไปตอนรินให้ฉัน
พอเห็นฉันจะยกแก้วขึ้นดื่ม ก็เอื้อมมือมาหยิบแก้วฉันไปดื่มแทนหน้าตาเฉย
“จะห่วงอะไรขนาดนั้นเนี่ย…” ฉันพึมพำเบา ๆ พลางหลุบตาลงมองมือของตัวเองที่วางอยู่บนตัก รู้สึกแก้มร้อนวูบวาบแบบไม่มีสาเหตุ
