“ใครมันอยากเป็นพี่น้องวะ!”
เสียงของซีดังขึ้นเล็กน้อย แฝงไปด้วยความหงุดหงิดและเจ็บปวด เขาขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างไม่พอใจ
น้ำหวานชะงักไปกับคำพูดนั้น เธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่แค่ความผิดหวัง แต่คือความรู้สึกที่กดทับในใจของซีมาโดยตลอด ความรู้สึกที่ไม่มีวันถูกตอบกลับอย่างที่เขาหวังไว้
ซีเม้มปากแน่น แล้วหันหลังเดินหนีไปโดยไม่หันกลับมา ปล่อยให้น้ำหวานยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง… พร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในอก
เธอไม่ได้ร้องไห้… แต่ลมหายใจก็สั่นน้อย ๆ อย่างที่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคือความรู้สึกอะไรแน่ เจ็บ… เสียใจ… หรือแค่รู้สึกผิดที่ทำให้ใครบางคนผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“น้ำหวาน”
เสียงเรียกชื่อฉันดังขึ้นจากทางด้านข้างอีกฝั่งของฉัน ฉันหันขวับไปตามเสียงนั้นทันที ก่อนจะเบิกตากว้าง
“พี่หมอก!!”
เสียงของฉันสั่นเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าควรดีใจหรือกังวล เพราะสิ่งที่เพิ่งพูดกับซีเมื่อครู่… เขาได้ยินหมดเ
