หลังจากที่ฉันกับครอบครัวกินข้าวเสร็จ ฉันก็เดินออกมาข้างบ้าน สูดอากาศเย็นสบายในยามค่ำ
แสงไฟจากในบ้านส่องลอดออกมาตามช่องหน้าต่างพอให้เห็นทางเดินหินเล็ก ๆ ที่ทอดยาวไปยังสวนข้างบ้าน
สวนดอกไม้หลากสีที่แม่สุปลูกเอาไว้ กำลังผลิบานสวยงาม กลิ่นหอมของดอกมะลิและกุหลาบลอยมาตามลมอ่อน ๆ
ฉันยืนมองพวกมันอย่างเงียบ ๆ
ปล่อยให้ความสงบในช่วงเวลานี้ค่อย ๆ ซึมผ่านเข้าไปในใจ
บางครั้ง…แค่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติแบบนี้ ก็เหมือนได้พักใจจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมด
“มาทำไรอะไรอยู่ตรงนี้”
เสียงพี่หมอกดังขึ้นมาไกล ๆ จากประตูบ้าน
ฉันหันไปมองเห็นเขายืนอยู่ในชุดลำลอง ท่าทางดูผ่อนคลายแต่แฝงด้วยความเป็นห่วง
“ออกมาสูดอากาศค่ะ”
ฉันตอบพลางยิ้มเล็กน้อย
“ไม่หนาวเหรอ?”
เขาก้าวเข้ามาใกล้ สายตาจับจ้องที่ใบหน้าของฉันอย่างจริงจัง
“ก็…ไม่เท่าไร เย็น ๆ ดี”
ฉันพยายามทำเสียงธรรมดา แต่หัวใจกลับเต้นแรงแปลก ๆ
พี่หมอกยืนนิ่งไปสักคร
