4 คอปเตอร์+คะนิ้ง
829 คำ
4
"อ่ะ อ่ะ ซี๊ดด อื้อ! พอแล้ว อ่ะ" ปากบอกว่าพอแต่เอวนี่ขยับไม่หยุด ไม่ยอมอยู่ล่างด้วยนะขึ้นให้ผมอีกต่างหาก ไม่อยากเชื่อเลยว่าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาผมได้ผ่านเยื่อบางๆที่เรียกว่าพรหมจรรย์ของยัยนี่ ร่อนเอวเก่งซะ เก่งกว่าพวกเจนสนามซะอีก
"อ่าาา อืม อย่างงั้นคะนิ้ง" ผมยื่นมือขึ้นบีบหน้าอกที่เธอนำเสนอนักนำเสนอหนาว่ามันใหญ่ แต่ก็ใหญ่จริงล้นมือผมเลยแหละ
ผมจัดการยัยร่านอยู่หลายชั่วโมงก่อนเธอจะหมดฤทธิ์หลับไป นึกว่าจะอึดทั้งคืนซะอีก แต่ครั้งแรกได้นานขนาดนี้ก็เก่งเกินไปแล้ว ชักติดใจยัยนี่แล้วไง
ฟอดดด
ผมก้มลงหอมแก้มยัยเด็กร่านอย่างห้ามใจไม่อยู่ ทำไมตัวยัยนี่หอมขนาดนี้วะ อยากหอมอยากดมตลอดเวลาเลย
"อื้อ...." ยัยเด็กร่านขยับตัว มุดเข้าหาอกผม น่ารักเชี่ย!
คะนิ้ง
ฉันตื่นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคยด้วยสภาพเปลือยเปล่า ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมร่างกายฉันเป็นแบบนี้ ฉันหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เจอใคร เลยลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าที่ปลายเตียง สมองก็คิดหาต้นตอ เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"ตื่นแล้วหรอ" ผู้ชายผมสีน้ำตาลเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เซ็กซี่โฮกกกก
"คอปเตอร์!" ฉันตาโตเมื่อมองเขาชัดๆ
"....." เขาเดินมาหาฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างกวนประสาท เขาเป็นคนเงียบขรึมไม่ใช่หรอ
"เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น แล้วที่นี่ที่ไหน นายทำอะไรฉัน!" ฉันรัวถามเป็นชุด ตาจ้องมองแต่ซิกแพคน่ากัดของเขา นี่ฉันหื่นอยู่หรอ แต่มันน่าลูบไล้น่ากัดจริงๆนะ โฮ๊ะๆๆ
"เมื่อคืนเราเอากัน ที่นี่ห้องฉัน แล้วฉันก็ไม่ได้ทำ เธอต่างหากที่ข่มขืนฉัน" เขาตอบทุกคำอย่างตรงๆ ไม่อ้อมค้อมเลยสักนิด
"มะ...ไม่จริง! นายโกหก!" ฉันอ้าปากค้างอีกรอบ มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย! ไม่ๆ มันจะไม่เกิดขึ้น ไม่ใช่! มันไม่มีวันเกิดขึ้นต่างหาก
"คิดดีๆ ก่อนที่จะปฏิเสธ เธอข่มขืนฉัน! ขึ้นขย่มทั้งคืน อวดนมอยู่นั่นแหละว่านมใหญ่!"
ฉันไม่ได้ทำใช่มั้ยใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ฉันจะร้องไห้แล้วนะเว้ย!
"อ้าย! ไอ้บ้าหยุดพูดนะ!" ฉันเอามือปิดหูไม่อยากฟัง ฉันรับไม่ได้! ฉันได้คนหล่อแบบเขาเป็นผัวเชียวหรอ มันใช่เรื่องจริงหรอก ฉันไม่ได้ฝันใช่มั้ย ฉันได้ผัวหล่อและรวยมาก! ยังจะมาคิดแบบนี้อีก อีคะนิ้ง! ฉันอยากตบหัวตัวเองจริงๆ
"อื้อ มีความสุขมั้ยคะ คะนิ้งทำให้มีความสุขมั้ย ซี๊ดดด พี่เตอร์ขา ใคร? ใครครางแบบนี้เมื่อคืน จำไม่ได้??"เขาครางล้อเลียนฉัน แต่มันไปสะกิดต่อมในหัวทำให้ภาพต่างๆ ฉายขึ้นมากมาย
ฉันข่มขืนเขาจริงๆ หรอ บ้าเอ้ย! แล้วจะเอาหน้าไปไว้ไหน อีคะนิ้ง!!
".....ฉันไม่ได้ทำ! นายบอกมาสิว่าฉันไม่ได้ทำ นายโกหก นายนั่นแหละข่มขืนฉัน" ถึงรู้อยู่แก่ใจก็ต้องปฏิเสธไม่อยากรับความจริง
"เธอ ข่ม ขืน ฉัน รับผิดชอบด้วยล่ะ ได้ฉันเป็นผัวแล้วจะทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ได้นะ" พูดเน้นทีละคำอย่างชัดเจน ยื่นหน้ามาใกล้ฉัน กระตุ้นยิ้มร้ายกาจแต่หล่อโฮกกกก
ปึก!
"ไอ้บ้า! " ฉันทุบกำปั้นไปที่อกเขาทีนึงอย่างหมั่นไส้ในความหล่อและคำพูดของเขา นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะ
"ไปบอกพ่อแม่เธอมาสู่ขอฉันเลยนะ" เขายืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง ปรายตามองฉันแต่สีหน้าจริงจัง
"นายจะบ้าหรอ! มีแต่ผู้ชายไปสู่ขอผู้หญิง" เขามันบ้าแน่ๆ บ้าแน่ๆ มีอย่างที่ไหนจะให้ฉันไปบอกพ่อแม่มาสู่ขอเขา
"ก็ใช่ไง ปกติผู้ชายจะข่มขืนผู้หญิงทำเมีย แต่เธอข่มขืนผู้ชายทำผัว ต้องให้พ่อแม่เธอมาสู่ขอฉันน่ะถูกแล้ว"
โอ้ย! รู้ถึงไหนอายถึงนั่น! ฉันไม่อยากคิดเลยถ้าพ่อกับแม่รู้จะเป็นยังไง
"นายเลิกพูดได้มั้ยข่มขืนๆเนี่ย!!" ฉันขมวดคิ้วยุ่ง บอกอย่างอารมณ์เสีย เขาจะย้ำอะไรนักหนา
จุ๊บ
"แต่งตัวดีๆ ฉันจะพาไปกินข้าว" เขายื่นหน้ามาจุ๊บปากฉันอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงในการพูดเปลี่ยนไป
"...." ไอ้คนบ้า ฉันก็เขินนะ ฉันนั่งบิดตัวไปมาพลางใส่เสื้อผ้า มัวแต่ช็อกเรื่องข่มขืนลืมเลยว่าตัวเองใส่เสื้อผ้ายังไม่เสร็จ คือเมื่อกี้ก็นั่งเปลือยหน้าอกคุยกับเขา อายไม่มีจุดสิ้นสุดจริงๆ ฉัน ทำแต่เรื่องน่าอาย
- ผู้เขียน
