5 คอปเตอร์+คะนิ้ง
640 คำ
5
"เธอพักที่ไหน" เขาถามขึ้นขณะขับรถออกจากคอนโด
"คอนโด121" ฉันตอบเสียงเรียบ เสมองไปทางอื่น ไหนบอกจะพาไปกินข้าวไง ได้แล้วจะไปส่งที่ห้อง ทิ้งฉันเลยอย่างนั้นหรอ
คอนโด
"นี่นายจะตามฉันขึ้นมาทำไม!" ฉันหันไปตีหน้ายุ่งใส่คนที่เดินตามฉันมาต้อยๆ จะทิ้งแล้วนี่จะมาเดินตามทำไม
"รีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันหิวข้าวแล้ว" เขาไม่ตอบ สั่งฉันยิกๆ ฉันตีหน้ายุ่งใส่เขาแล้วหันมาเปิดประตู ยิ้มไม่หุบ ก็ไม่บอกตั้งแต่แรกคนบ้า คิดว่าจะทิ้งฉันซะแล้ว
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวสวยอย่างอารมณ์ดี ออกไปทานข้าวมื้อแรกของวัน
"นี่! ฉันอยากกินปิ้งย่างเกาหลี" ฉันหันไปบอกคนขับรถ เมื่อกลิ่นปิ้งย่างเกาหลีในมโนลอยเข้าจมูก
"ฉันจะพาไปกินอาหารอิตตาเลี่ยน" เขาตอบเสียงเรียบ มองถนนตรงหน้า
"ทำไมนายขัดใจฉันอ่ะ" ฉันตีหน้ายุ่ง ส่งค้อนให้เขาอย่างขัดใจ เขาต้องตามใจฉันสิ
"ฉันแฟนเธอหรอ?" เขาหันมาเลิกคิ้วถาม จะบอกว่าไม่ใช่แฟน ไม่จำเป็นต้องตามใจว่างั้นสิ หึ!
"เออ ไม่ใช่!" กระชากเสียงตอบแล้วเสมองไปทางอื่น ไม่ใช่แฟนแต่เป็นผัวแล้วป่าววะ ผัวที่ฉันข่มขืนได้มาเนี่ย!!
และแล้วอาหารมื้อแรกก็จบที่อาหารอิตตาเลี่ยน มันก็อร่อยแต่ฉันอยากกินเนื้อย่างเกาหลีนี่
พอกินอิ่มเขาก็มาส่งฉันที่ห้องแล้วหายเข้ากลีบเมฆไปเลย
หลายวันผ่านไป
ฉันชะเง้อคอมองหาใครบางคนมาหลายวันแล้ว แต่ก็เห็นผ่านๆ เขาไม่มาหาฉันเลย นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย! อยากให้เขามาหางั้นหรอ ฉันไม่ได้ชอบเขานะ ไม่มาก็ไม่ต้องมา ดีเหมือนกันฉันไม่ต้องรับผิดชอบเขา
"ไปกินข้าวกันสาวๆ" พี่กรูฟเดินมาแต่ไหนไม่รู้มากับพี่ฟีนิกซ์ มาชวนไปกินข้าว ที่จริงก็มารับยัยน้ำขิงกับยัยพายไปกินข้าวนั่นแหละ แล้วเพื่อนพี่เขาอีกคนล่ะ ไม่มาด้วยหรอ? ฉันถามในใจ
"คะนิ้งเก็บของสิ" สองสาวเก็บของอย่างรวดเร็ว มีแต่ฉันที่นั่งนิ่งไม่ยอมเก็บของ
"พวกแกไปเลยฉันจะกลับห้อง" ไปเป็นคู่ๆ มีฉันคี่อยู่คนเดียวจะไปทำไมล่ะ
"ไม่เอา ไปด้วยกัน" น้ำขิงส่ายหัว ไม่อยากทิ้งฉันไว้คนเดียว
"ไปเลย" ฉันยิ้มบางๆแล้วก้มลงทำงานต่อ ไม่สนใจใคร ฉันไม่อยากไปเป็น กขค ของพวกเขาหรอก
"แน่นะ" พายถาม
"อือ" ฉันพยักหน้าทั้งที่ก้มหน้าทำงานอยู่
"งั้นพวกฉันไปนะ" ว่าแล้วพวกมันก็ควงแขนแฟนๆเดินออกไป โบกมือลาฉันหยอยๆ
ฉันนั่งทำงานต่ออีกสักพักถึงจะไปหาอะไรกินและกลับห้อง ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้วก็ยัยพายย้ายไปอยู่กับแฟน ฉันเลยต้องเหงาหงอย น่าสงสารมั้ยล่ะ
"ไปกินข้าว" เสียงหนึ่งดังขึ้น ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองน้ำเสียงแบบนี้ เขาแน่ๆ
เขาจริงๆด้วย ฉันเผลอยิ้มออกมาแล้วรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นเมินเฉย ชิชะ
"ลุก! ไปกินข้าว" เขาสั่งเถอะ!
"ไม่!" ฉันปฏิเสธตีหน้ายุ่ง ก้มลงทำงานต่อ
"ถ้าไม่ลุก ฉันจะตะโกนบอกทุกคนว่าเธอข่มขืนฉัน" เขาก้มลงกระซิบบอกฉันให้ได้ยินกันแค่สองคน
"○*○ไอ้บ้า!!!" ฉันตาโต รีบเก็บของให้เร็วที่สุด คนอื่นจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด บ้าที่สุด!
- ผู้เขียน
