“นายคะ… คุณท่านสมภพเรียกหาค่ะ สงสัยอาการไม่สู้จะดี เมื่อวานคุณท่านบ่นหาคุณอาทิตย์ทั้งวันเลยค่ะ” ป้าอิ่มรายงาน ทันทีที่เห็นหน้าของชายหนุ่ม
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ละครับป้า”
บอกแล้วก็ก้าวยาวๆ ตรงไปยังเรือนเล็กที่ผู้เป็นบิดาพักอาศัยอยู่
“พ่อครับ… เป็นยังไงบ้างครับ”
อาทิตย์เอ่ยถาม
ร่างสูงใหญ่ของเขาอ้อมไปทางด้านหลังของผู้เป็นบิดาที่แลดูผ่ายผอมลงไปกว่าก่อน เพราะว่าตลอดเวลาเกือบปีที่ผ่านมา นายสมภพต้องใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยการอยู่บนรถเข็นเป็นส่วนใหญ่
วันๆ เอาแต่จ่อมจมอยู่กับความเศร้าโศกเสียใจ ปล่อยชีวิตให้ล่องไหลกลับไปสู่อดีต ภายหลังจากโลมจันทร์ผู้เป็นภรรยาเลือกที่จะไปมีชีวิตใหม่พร้อมๆ กับชู้รัก ลุ่มหลงกันถึงขั้นยอมตัดใจทิ้งลูกชายในไส้สองคนได้อย่างเลือดเย็น ทั้งที่ในขณะนั้นยังอยู่ในวัยเพียงไม่กี่ขวบ ให้เขาต้องเลี้ยงดูตาม
