สำเนียงภาษาจีนของสมศรีที่กำลังพูดคุยกับพนักงานของทางโรงแรมอยู่นั้น ฟังดูชัดเจนและฉะฉาน สมแล้วที่รพีพรรณเลือกเธอมาเป็นเลขา
พนักงานทั้งหมดที่มาด้วยกัน พากันตรงไปที่ร้านกาแฟอย่างพร้อมเพรียง เพราะต่างก็อ่อนล้ากับการเดินทางมาเกือบสองชั่วโมง อย่างน้อยคาเฟอีนจากชาหรือกาแฟสักถัวยก็น่าจะช่วยให้กระปี้กระเป่าขึ้นมาบ้าง จะได้มีแรงไปเดินชมงานที่ Hongkong Convention Center ซึ่งต้องนั่งรถต่อไปอีกสักพัก
ครู่ต่อมา…
ภายหลังจากเชคอิน และจัดการกับสัมภาระที่พนักงานของทางโรงแรมขนขึ้นไปส่งให้ถึงห้องพักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รพีพรรณก็พาคณะตรงไปยังสถานที่จัดแสดงงานในทันที
“ศรีโทรนัดลูกค้าไว้แล้วค่ะ…”
เลขาบอกถึงตารางงานคร่าวๆ ของผู้เป็นนาย ขณะนั่งมาด้วยกันในรถ
“ดีจ้ะ…”
“บอสมีนัดคุยเรื่องหัวน้ำหอมกับคุณเควินเอาไว้ตอนสิบเอ็ดโมงค่ะ จากนั้นตอนหกโมงเย็นอีกครั้งที่โรงแรมมาโคโปโลค่ะ นัดคุณยูจีฮุนคุยเรื่องเครื่อง
