เขาชื่อนาคินทร์
738 คำ
“ขอบคุณค่ะ” เจ้าหล่อนขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย ชายหนุ่มขึ้นนั่งตำแหน่งคนขับตามหน้าที่ ก่อนจะบึ่งรถออกจากสถานีขนส่งจังหวัด เพื่อมุ่งตรงไปยังอำเภอภูซางบ้านเกิดทันที
“พวกคุณสองคนเดินทางไกลมาทั้งคืนคงจะเหนื่อยน่าดูสินะครับ ถ้าจะนอนเอาแรงก็ไม่เป็นไรนะครับ ตามสบายเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ” แพรทองชิงวิมาลาที่กำลังอ้าปากจะพูด บอกเสียเอง ด้วยน้ำเสียงกระด้างนิดๆ “ฉันสองคนนอนบนรถทัวร์มาหลายชั่วโมงแล้ว นอนจนเบื่อล่ะค่ะ ขอชมทิวทัศน์ตามรายทางดีกว่า”
อันที่จริงเธอไม่ไว้ใจเขาต่างหาก ผู้ชายอะไร สายตาเจ้าชู้ มองกระจกส่องหลังอยู่เรื่อย จนเธอสบตากับเขาไม่รู้สักกี่ครั้ง มันทำให้ใจเธอเต้นแปลกๆ
“คุณนาคินทร์มากกว่าที่เหนื๊อยเหนื่อย” วิมาลายิ้มหน้าแป้นแล้นใส่ชายหนุ่ม “ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามืดมารับวิ เอาไว้ถ้ามีโอกาสให้วิเลี้ยงข้าวนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ลำบากอะไร ปกติผมขับรถเข้าเมืองบ่อยอยู่แล้ว เวลามาทำธุระให้คุณแม่”
“ไม่ได้ค่ะ ยังไงก็ต้องตอบแทน เอามื้อไหนดีคะ”
“มางานแต่งเพื่อนนะ ไม่ได้มาเที่ยว” แพรทองติงเพื่อนจอมยั่วทันที “มัวแต่จีบผู้ชายอยู่นั่นล่ะ คุณนาคินทร์คะ...”
“เรียกผมว่าคินก็ได้ครับ” เขาเสนอเธอ ด้วยสีหน้ายิ้มๆ “คุณผึ้งมีอะไรจะถามผมหรือครับ”
“อ้อ...ค่ะ” เธอไม่ชอบรอยยิ้มของเขาเลย มันทำให้เธอหงุดหงิด “คุณเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเหรอคะ”
“ใช่ครับ วุฒิเป็นญาติห่างๆของผมครับ แล้วก็ยังเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่เด็กๆด้วย เลยสนิทกันมากน่ะครับ” เขาพูดพลางเหลือบมองกระจกส่องหลัง แล้วก็ได้สบตากับหญิงสาวอีกครั้ง “ว่าแต่พวกคุณรู้จักกับสามานานแล้วหรือครับ?”
“ก็ประมาณแปดปีแล้วค่ะ” วิมาลาแย่งตอบเสียเอง “สนิทกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย พอเรียนจบก็มาทำงานที่เดียวกันอีก เลยยิ่งสนิ๊ทสนิท ว่าแต่ คุณคินแต่งงานรึยังคะ?”
“ยัยวิ!” แพรทองปรามพร้อมถลึงตาใส่เพื่อนทันที แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มขำกับท่าทางดุๆของแพรทอง “ไปถามเขาทำไม!!”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถามได้ ผมยังไม่แต่งงานครับ”
“อุ๊ยตาย! หล่อขนาดนี้ไม่น่าเชื่อนะคะว่าจะเหลือ” วิมาลาตะโกนลั่น เจ้าหล่อนก็มีความหวังน่ะสิ ทว่า...
“ไม่เหลือหรอกครับ ผมมีคู่หมั้นแล้วครับ” มีคู่หมั้นแล้ว...แต่ยังทำตาแบบนั้นใส่เธอ หมอนี่เจ้าชู้ไม่น้อย แพรทองรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาดื้อๆ
“มีคู่หมั้นแล้วหรือคะ” วิมาลาหน้าจ๋อยทันที ความหวังของเธอพังทลาย “แล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้วิมโนไปไกลถึงดาวอังคารเลยค่ะ”
ชายหนุ่มหัวเราะ ขนาดเสียงหัวเราะยังหล่อเลย
“มโนเรื่องอะไรครับ”
“ปละ เปล่าค่ะ วิล้อเล่น แหม ก็คุณคินทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนี้ ถ้าไม่มีคนรักก็คงจะแปลกล่ะค่ะ ยินดีด้วยนะคะ” วิมาลายิ้มอย่างเสียดาย “คู่หมั้นคงน่ารักมากเลยใช่มั้ยคะ”
“ไม่ต้องยินดีหรอกครับ พอดีเราหมั้นกันเพราะผู้ใหญ่นะครับ ไม่ใช่เพราะรักกัน” เขาตั้งใจจะบอกให้หญิงสาวที่นั่งเบาะหลังรู้มากกว่าใคร นั่นเพราะเขารู้สึกสนใจเธอตั้งแต่แรกเห็น...ผู้หญิงสวยที่ดูหยิ่งนิดๆแบบนี้แหละ น่าค้นหาเป็นที่สุด “พวกคุณสองคนล่ะ แต่งงานรึยัง?”
“ยังค่ะ” วิมาลารีบตอบ “แต่ยัยผึ้งอ่ะ กำลังจะเจอเนื้อคู่ค่ะ เพราะนางฝันถึง ง...”
“ยัยวิ!” แพรทองตวาดเพื่อนเป็นครั้งที่สอง ก่อนหันไปทางคนขับ “อย่ามัวแต่ฟังเพื่อนฉันฝอยเลยค่ะ หาสาระไม่ได้เลยสักนิด รีบขับรถดีกว่า ฉันอยากถึงบ้านยัยสาเร็วๆ ยัยสาเขาโม้ไว้เยอะว่าบ้านเขาสวย ปลูกอยู่ริมลำธาร ธรรมชาติแจ่มสุดๆ บรรยากาศดีมาก ฉันอยากไปเห็นไวๆน่ะค่ะ”
“ครับ....น้อมรับคำบัญชา” ชายหนุ่มทำตามที่เธอสั่งทันที ด้วยการเหยียบคันเร่งพาสองสาวจากกรุงเทพฯเข้าสู่อำเภอไกลปืนเที่ยงที่อยู่ติดชายแดนทางด้านเหนือของไทย
เมืองเล็ก ๆ ที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขาเขียวขจี....
- ผู้เขียน
