เมืองเล็กกลางหุบเขา
726 คำ
“ยัยสา!!!!”
วิมาลาตะโกนเรียกก่อนจะวิ่งมาถึงตัวว่าที่เจ้าสาว ซึ่งยืนรออยู่ที่หน้ารั้วบ้านขนาดใหญ่ หลังจากเธอและแพรทองก้าวลงจากรถกระบะสีดำของชายหนุ่มผู้รับหน้าที่สารถี
“ยัยวิ ยัยผึ้ง” สามสาวตรงเข้าสวมกอดทักทายกันอย่างสนิทสนม ก่อนเจ้าบ้านจะหันไปแนะนำให้รู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอที่ยืนรออยู่ด้วยกัน
“พวกแก นี่วุฒิ ว่าที่เจ้าบ่าวฉันเอง วุฒิคะ นี่ผึ้งกับวิ เพื่อนสนิทที่สุดและรักมากที่สุดของสาค่ะ”
“สวัสดีครับคุณผึ้งคุณวิ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แล้วก็ขอบคุณมากๆที่มาร่วมงานแต่งของเราสองคน” วันวิสาคบหากับชาญวุฒิมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม มาห่างกันก็ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยนี่แหละ เพราะชาญวุฒิเลือกเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
ในขณะที่วันวิสาเข้ากรุงไปเรียนคณะบริการธุรกิจ สาขาการตลาด...แม้จะแยกกันเรียนคนละภาค แต่ทั้งคู่ก็ยังติดต่อกันเรื่อยมา กระทั่งตกล่องปล่องชิ้นในวันนี้
“เสร็จจากงานแต่งแล้ว อยู่ต่อนะครับ จะพาเที่ยว”
“อ้อ ขอบคุณมากนะคะ แต่คงจะไม่ได้หรอกค่ะคุณวุฒิ พอดีพวกฉันลางานแค่สามวันเท่านั้นเอง มะรืนเย็นๆก็คงจะกลับแล้วล่ะค่ะ” แพรทองตอบชาญวุฒิ ก่อนหันไปจับมือวันวิสาแน่น “แกก็รู้นี่สาว่าผู้จัดการแผนกเราเหี้ยมขนาดไหน ลาได้สามวันก็บุญสุดๆแล้ว ไอ้จะไปหวังขอลาพักร้อนสักสิบวันตามโควต้าไม่มีทาง อีกอย่าง แกก็เพิ่งลาออกจากงานไปด้วยไง นางเลยมีข้ออ้างให้พวกฉันเคลียร์งานของแก”
“เฮ๊ย ฉันเคลียร์หมดแล้วก่อนออกอ่ะ ข้ออ้างน่าเกลียดมาก ทำแบบนี้ลาออกเลยดีมั้ยแก”
“จะบ้าเหรอแก งานดีๆเงินเดือนดีๆไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ ฉันเองก็ไม่ได้เป็นลูกสาวเศรษฐีเหมือนใครบางคนซะด้วย” แพรทองแหย่เพื่อนรัก
“ก็มาทำงานกับฉันไง รีสอร์ทระดับห้าดาวของฉันใกล้จะเปิดรับนักท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการแล้วนะ ถ้าแกสนใจ เดือนหน้าทำงานได้เลย”
“หืม เอางั้นเลยเหรอ เงินเดือนฉันแพงนะ ถามหุ้นส่วนรึยัง?”
“ผมยินดีอยู่แล้ว สาจะได้ไม่เหงาด้วย”
“แพงก็สู้แก ได้คนเก่งๆและสวยๆอย่างแกมาทำงานด้วย รับรองหัวกะไดรีสอร์ทไม่แห้ง” วันวิสาแซวเพื่อนก่อนหันไปหาเพื่อนอีกคนที่ไม่ได้ยินเสียงนานแล้ว “ว่าไงยัยวิ จะมามั้ย?”
แต่วิมาลายืนอยู่ตรงนี้แค่ตัวเท่านั้น ขณะใจเตลิดไปอื่น เธอกำลังจดจ้องชะเง้อหาอะไรบางอย่าง
“มองหาอะไรอยู่ยะ!”
“เปล๊า” คนถูกทักถึงกับสะดุ้งโหยง “ก็แบบ...คุณนาคินทร์มาส่งพวกฉันเสร็จก็ไปเลยเหรอ ทำไมไม่เห็นเลยอ่ะ ไปจอดรถตรงไหนนะ???”
“นั่นแน่ยัยวิ!”
“คุณวิชอบไอ้คินเหรอครับ” ชาญวุฒิถึงกับหัวเราะร่า น้ำตาเล็ด “ไปชอบมันได้ไงครับ ไอ้นี่ปากหมาจะตาย อีกอย่าง มันมีคู่หมั้นแล้วนะครับ แล้วคู่หมั้นมันเนี่ย น่ากลัวสุดๆ”
“น่ากลัวยังไงคะ”
“เอาไว้เห็นเองจะดีกว่าครับ อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวหาว่านินทา”
“โอ้ว สงสัยจะแรงส์แน่ๆ”
“ฉันขอเข้าที่พักเลยได้มั้ยสา?” แพรทองพูดแทรกวงสนทนา เพราะไม่อยากได้ยินเรื่องของหมอนั่นแล้ว “ฉันอยากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็พักสักสองสามชั่วโมง จะได้มีแรงมาช่วยงานแกบ้างไง”
“โอ๊ยแก ไม่ต้องช่วยอะไรเลย พักผ่อนให้สบายเถอะ ฉันให้พวกแกมาร่วมงานในฐานะเพื่อนเจ้าสาว ไม่ได้ให้มาช่วยทำงาน” วันวิสาพูดจบก็หันไปหาว่าที่เจ้าบ่าว “วุฒิไปดูพวกคนงานหน่อยนะว่าจัดสถานที่สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ได้เป๊ะตามสั่งรึเปล่า เดี๋ยวสาพาเพื่อนไปส่งที่ห้องพักแล้วจะรีบตามไป”
“ได้จ้ะที่รัก”
“ส่วนแกสองคนตามมาเลย ฉันเตรียมห้องพักสุดหรูไว้ให้พวกแกสองคนแล้ว เรือนพักริมน้ำระดับห้าดาวเชียวนะโว้ย”
- ผู้เขียน
