บทที่ 5.1 ใครจะพัง
1025 คำ
บทที่ 5.1 ใครจะพัง
“ลืมไม่ได้อ่ะดิ”
“ทะ..ทำไม”
“เพราะเราชอบฝน”
ฝนทิพย์กะพริบตา กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ใจสั่นเมื่อดีนฉีกยิ้มกว้าง เขาไล้นิ้วมือกับริมฝีปากของเธอ นัยน์ตาคมลุ่มลึก ยากจะคาดเดาอารมณ์
“ใจเต้นแรงเลยนะ..ที่เราบอกชอบ หมายถึงชอบเอากับฝน!”
“ดีน..” ตากลมโตไหววูบ ไม่เสียใจเพียงแต่รู้สึกไม่ดีกับคำขยายความของเขา
“ผิดหวังเหรอที่เราไม่ได้ชอบฝนจริงๆ”
ดีนยิ้มกรุ้มกริ่ม จ้องริมฝีปากสีชมพูเขม็ง นึกถึงค่ำคืนเร่าร้อนที่มีร่วมกัน ก็อยากจูบขึ้นมาดื้อๆ ทั้งที่เธอก็ไม่ได้เด็ด ขนาดต้องเก็บมาเพ้อหา
“จะผิดหวังทำไม ในเมื่อฝนก็ไม่ได้ชอบดีน”
แม่งเอ๊ย!
คนหน้าระรื่นหุบยิ้มทันที เจ็บจี้ดที่หัวใจ ยัยนี่วิเศษวิโสมาจากไหน ถึงกล้าหักหน้าเขาด้วยการบอกไม่ชอบ
คอยดูเถอะ! จะทำให้รักเข้าสักวัน รักคีรีมากแค่ไหน ก็ต้องรักเขามากกว่าร้อยเท่า
“ไม่ชอบก็ดี..เพราะเราแค่อยากนอนกับฝนเฉยๆ ไม่เคยอยากได้หัวใจเลยสักนิด”
“ฝนยังไม่ตกลง อย่าพูดเอง เออเองสิ แล้วก็ขยับออกไปด้วย!” ฝนทิพย์ตวาดอย่างเหลืออด
“ชิท์”
ฮึ่ม..ฝนทิพย์!
ดีนใช้มือบีบแก้มของหญิงสาว กระชากให้เข้าใกล้ยิ่งขึ้น โน้มตัวข้ามคอลโซนกลางรถ กดจูบหนักๆ บนริมฝีปากสีชมพูเป็นการลงโทษ บดเคล้าดูดดึงเสียงดังจ๊วบแล้วถอนออก
“อื้อ..” ฝนทิพย์ใช้หลังมือเช็ดปาก ก่อนดันหน้าอกแกร่งให้ถอยห่าง
“อย่าทำเป็นรังเกียจหน่อยเลย มากกว่าจูบเราก็ทำมาแล้ว”
“ฝนไม่อยากเป็นอะไรกับดีนทั้งนั้น ในเมื่อพลาดเพราะเมาก็ควรจบ ดีนตามจีบฮารุอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วมายุ่งกับฝนทำไม”
“เหมือนกันที่ไหนล่ะ ฮารุเราจีบมาเป็นคู่เดต แต่ฝนเราอยากได้เป็นเพื่อนนอน ช่วยแยกแยะหน่อยเถอะ”
“ดีนจะบ้าเหรอ! ฝนไม่เป็น ปล่อย..ฝนจะไปเรียน”
ฝนทิพย์ไม่พอใจกับคำพูดเห็นแก่ตัว รู้ว่าเขาไม่ใช่คนดี แต่ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ พยายามผลักเขาออกห่าง แต่อีกฝ่ายไม่ยอม ดีนใช้มือข้างเดียวกอดเธอไว้ อีกข้างจับล็อกใบหน้าให้สบตาในระยะใกล้
“หยุดดิ้นแล้วฟัง!” สั่งเสียงเข้ม ฝนทิพย์จึงชะงักมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงก่ำ ขุ่นเคืองจนอยากร้องไห้
“เรา อยาก ได้ ฝน” ดีนพูดช้าๆ ชัดๆ
“มันเรื่องของดีน”
“เรื่องของเราคนเดียวที่ไหน..ในเมื่อในคลิปมีเราสองคน”
“มะ..หมายความว่าไง” ฝนทิพย์ใจหล่นวูบ
“หมายความตามที่พูด” ดีนแสยะยิ้ม
หลอกง่ายเสียจริงแม่คุณ..คลิปไม่มีหรอก มีแต่ความงี่ล้วนๆ ติดใจหรือก็ไม่ แต่เพราะสดใหม่เลยอยากกินซ้ำ
ของดีก็คือของดีวันยังค่ำ..เถียงไม่ได้เลยจริงๆ
“ใจร้าย” ตัดพ้อเสียงสั่นเครือ
“ไม่ต้องร้องไห้..ฟังเราอย่างเดียว” เขาพูดดักทาง ฝนทิพย์จึงไม่กล้าปริปากพูด
“เราเบื่อคู่นอนคนปัจจุบัน เลยอยากเปลี่ยนคน ฝนเป็นตัวเลือกที่ดีและตัวเลือกเดียวในตอนนี้ ถ้าหาคนใหม่ได้ เราจะเลิกยุ่งกับฝนทันที”
ดีนจ้องฝนทิพย์ด้วยสายตาวาบหวาม ประกบจูบสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เสียงบดเคล้าน้ำลายดังขึ้น เมื่อจูบทวีความดูดดื่ม เป็นนานกว่าจะผละออก
“เห็นไหม..พวกเราเข้ากันได้ดี” หยุดพูดแล้วกัดริมฝีปากล่างของเธอจนยืดแล้วปล่อย ก่อนพูดต่อ
“นอนกับเรามีแต่ได้กับได้ เพราะเราสอนฝนทุกท่าทุกลีลาแน่นอน ฝนจะคุยกับใคร จะชอบใครก็ตามสบาย ทุกวันนี้ผู้ชายไม่สนหรอกว่าแฟนจะซิงหรือเปล่า ถ้ารักจริงก็รับได้ทุกอย่าง ความสัมพันธ์แบบFWB ก็ไม่ผูกมัด เวลาอยากเอาค่อยมาเจอกัน..แค่นั้นเลย”
“ฝนมะ..”
“ชู่ว..” ดีนแตะนิ้วที่ริมฝีปากบวมเจ่อ คลึงเบาๆ พร้อมกัดมุมปาก ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาดูมีความสุข เมื่อเห็นความสับสนในแววตาของเธอ เขาต้องรีบจู่โจมบีบให้ยอม
“กลับไปคิดดูก่อนสักวันสองวันก็ได้ แต่ถ้าช้าอาจมีคลิปหลุดออกมา หรือบางทีเราอาจปากพล่อยบอกไอ้คีย์..ฝนจะโทษเราไม่ได้นะ”
ฝนทิพย์นอนมองเพดานห้องนอนสีหน้าเคร่งเครียด ดีนไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ ไม่อยากเป็นเพื่อนนอน และไม่อยากเจอเขา แต่จะหลีกเลี่ยงอย่างไร ในเมื่อเรียนที่เดียวกัน ไม่ได้โหยหาเซ็กส์จนต้องยอมทำแบบนั้น พลาดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ
“กลับไปคิดดูก่อนสักวันสองวัน ถ้าช้าอาจมีคลิปหลุดออกมา หรือบางทีเราอาจปากพล่อยบอกไอ้คีย์..ฝนจะโทษเราไม่ได้นะ”
แม้จะมีอะไรกับดีน แต่เธอก็ยังรู้สึกกับคีรี จึงอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับ เป็นไปได้ก็ไม่อยากให้คีรีรู้
ก็อกๆ เสียงเคาะประตู ก่อนที่จรัสแสงจะผลักเข้ามา ฝนทิพย์ลุกนั่ง ฝืนยิ้มให้แม่อย่างสดใส
“พรุ่งนี้อย่าลืมนัดนะลูก”
“ไม่ลืมค่ะ..ฝนเตรียมชุดไว้แล้ว”
“แต่งตัวสวยๆ นะ คุณมงคลจะพาลูกชายมาด้วย”
“ค่ะ” ฝนทิพย์รับคำ หน้าเจื่อนในยามที่คนเป็นแม่ออกจากห้อง
ไปกินข้าวที่ไม่ได้หมายถึงการกินเพียงอย่างเดียว คราวนี้ไม่รู้ลูกหลานใครอีก แม่ทำแบบนี้อยู่เสมอเมื่อต้องสังสรรค์กับวงสังคมไฮโซ หรือไม่ก็เป็นครอบครัวนายทหาร นายตำรวจยศใหญ่ ผู้ชายหลายคนถูกพามาแนะนำ จนจำชื่อไม่หวาดไม่ไหว
เธอเบื่อสังคมเป็นนี้เต็มทน
- ผู้เขียน
