“อึกๆๆ ฮึกๆๆ ฮึกๆๆ”
พอกลับเข้ามาถึงห้องของตัวเอง เธอก็ปล่อยสะอื้นจนสุดเสียง คงเป็นเธอสินะที่เกิดมาเพื่อผิดหวัง รักใครชอบใครก็ต้องผิดหวังเสียใจอยู่แบบนี้
“ฮือ ฮือ ฮือ”
แค่คิดมันก็ยิ่งน่าเกลียด ถ้ามีคนรู้ว่าเธอเคยมีซัมติงกับว่าที่พี่เขยตัวเอง ทุกคนคงมองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี
“โถ่จูน ฮึก ฮึก”
มันมีอะไรที่เลวร้ายไปกว่านี้ไหม เธออยู่บนห้องแบบนั้นไม่อยากลงไปเจอหน้าเขาอีก แค่นี้มันก็รัดแน่นไปหมดแล้ว
“เป็นไงบ้างครับหลานชายผมพอใช้ได้ไหม ทางคุณจริญกับคุณสุภาว่าไงครับ ”
หลังมื้ออาหารจบลง อินธรก็ไม่ได้อ้อมค้อมอะไร รีบถามพ่อกับแม่ของฝ่ายหญิง ว่าจะเอายังไงกับเรื่องของเด็กๆดี
“ทางเราไม่มีปัญหาครับ แล้วแต่ทางนั้นจะเห็นว่าเหมาะสม”
ผู้ใหญ่สองฝ่ายไม่ได้ถามความคิดเห็นของคนที่จะแต่งเลย แบบนี้มัดมือชกชัดๆ
“ เอาไงอนันต์เราหาฤกษ์มาหมั้นเช้าแต่งเย็นเลยดีไหม ”
ปู่อินธรถามลูกชายเหมือนใจร้อน
“ แล้วแต่คุ
