15 กล้ามากนะจูน
1565 คำ
“เป็นไงคะอร่อยรึเปล่า”
แจนจ้องหน้าลีโอเพื่อรอคำตอบ แต่จูบกลับหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ก้มลงตักเค้กกินเพื่อกลบเกลื่อน
“อร่อย”
ลีโอตอบแค่นั้นและยกกาแฟขึ้นมาจิบ มองดูจูนที่ทำเป็นไม่สนใจเขาอย่างคาดโทษ
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วเราไปดูไร่ส้มกันนะ”
แจนพูดทำลายบรรยากาศที่เงียบงันนี้
“พี่แจนกับพี่ลีโอไปกันเลยนะคะจูนขอตัว”
“หือยัยจูน ทำไมทิ้งพี่แบบนี้หละ ”
แจนรีบรั้งน้องสาวเอาไว้ เพราะยังเกร็งกับลีโออยู่มาก สุดท้ายจูนก็ต้องพาลีโอเดินเล่นในไร่เป็นเพื่อนแจน
“เดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ จูนอยู่เป็นเพื่อนลีโอก่อนนะ”
พูดจบแจนก็รีบเดินไป
“เอ่อ พี่แจน”
จูนได้แต่เรียกตามพี่สาวอย่างไม่รู้จะทำยังไง ไม่กล้าหันหน้ากลับไปมองลีโอด้วยซ้ำ
“กล้ามากนะจูน”
เสียงทุ้มคาดโทษดังขึ้น ในระหว่างที่เธอกับเขาอยู่กันแค่2คน
“พี่ลีโอหมายถึงอะไรคะ”
จูนหันกลับมาแล้วถามลีโออย่างเฉไฉ
“เมื่อคืนฉันบอกเธอว่าไง”
“พี่ก็กำลังจะเป็นพี่เขยจูนแล้ว จูนว่าเราไม่ต้องยุ่งกันอีกจะดีที่สุดค่ะ”
จูนพูดอย่างเด็ดขาด ไม่มีคนดีๆที่ไหนเขาทำแบบนี้กันหรอก แค่ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้แค่นั้นเอง
“แต่งไม่แต่งสิทธิ์อยู่ที่ฉัน อย่ามายัดเยียดพี่สาวเธอให้ฉัน ”
“พี่ลีโอพูดเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้นะคะ ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว”
“แล้วไงฉันไม่แต่ง”
เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ
“เรื่องของพี่เถอะ จูนเข้าบ้านแล้วนะคะฝากบอกพี่แจนด้วย”
“คืนนี้มาหาฉันที่ห้องด้วย”
จูนรีบมองหน้าเขา เป็นบ้าอะไรต้องให้เธอมาหา
“ไม่ค่ะ พี่มีพี่แจนแล้วอย่ายุ่งกับจูนอีกจูนขอ จูนสงสารพี่แจนด้วย เรื่องของเราพี่ลืมมันไปซะเถอะ”
จูนกลั้นใจพูดอีกครั้ง
“ถ้าเธอไม่ไป พี่สาวเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยพูดเล่น”
“อย่านะพี่ลีโอ อย่าให้พี่แจนรู้เรื่องของเรา”
“แล้วจะไปหาฉันรึเปล่า”
“ไปค่ะ ห้ามบอกพี่แจนนะ”
ลีโอยกยิ้มอย่างพอใจ มีข้อต่อรองไว้ใช้กับเธอแล้ว
“ก็ต้องดูว่าเธอจะตามใจฉันมากน้อยแค่ไหน ”
จูนเม้มปากแน่น เขามันร้ายกาจที่สุด
~~
หลังมื้ออาหารเย็นผ่านไป ผู้ใหญ่ก็ดื่มสังสรรค์พูดคุยกันเรื่อยเปื่อย ส่วนลีโอกับแจนเดินออกไปดูบรรยากาศในยามค่ำคืน มีเพียงจูนที่กลับขึ้นห้องตัวเองไปอย่างเงียบเหงา
“เฮ้อ!!”
กลับขึ้นห้องมาก็ไม่มีอะไรทำ อดคิดถึงเรื่องเขากับพี่สาวตัวเองไม่ได้เลย
Leo:ต้องให้ขึ้นไปตามบนห้องมั้ย
June:เดี๋ยวจูนไป
Leo:ห้ามเกิน10นาที
“เฮ้อ!!”
ใครจะคิดว่าอยู่ๆคนอย่างเธอ ต้องแอบย่องไปหาผู้ชายกลางดึกแบบนี้
ก๊อกๆๆ
จูนมองซ้ายมองขวา แล้วรีบเคาะห้องของลีโอ
ไม่นานเท่าไรประตูห้องพักvipก็เปิดออก
แอ้ด!!
จูนรีบแทกตัวเข้ามาในห้องอย่างเร็ว เพราะกลัวว่าจะมีใครมาเห็น
พรึบ!!
“อุ้ยพี่ลีโอ อื้ม”
จ้วบ~~จ้วบ~~
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลีโอดันร่างเล็กติดกับผนังห้อง
แล้วบดจูบปากเล็กอวบอิ่มอย่างหื่นกระหาย มือหนาไม่นิ่งเฉยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกไปด้วย เพียงไม่นานร่างเล็กอกตูมก็เปลือยเปล่าตรงหน้าเขา
“พี่ลีโอเราไม่ควรทำแบบนี้นะคะ”
เมื่อปากเป็นอิสระจูนก็รีบเอ่ยห้ามเขาอีกครั้ง
ตอนแรกไม่รู้ย่อมไม่ผิด ตอนนี้รู้แล้วก็ต้องหยุด
“แล้วเราควรทำแบบไหน กลางไร่เลยมั้ย”
เขาไม่สนใจเสียงห้าม งุ่นกับการดูดเลียหน้าอกกลมโตอย่างหื่นกระหาย มือหนาอีกข้างก็บีบคลึงเต้าอวบ ปากหยักได้รูปก็ดูดเลยเม็ดทับทิมอย่างเอาเป็นเอาตาย
“อาส์ พี่ลีโออย่าพะพอแล้ว จูนไม่อยากทำแบบนี้กับพี่แล้ว อาส์”
เขาทำเธอเสียวจนพูดติดๆขัดๆ ใจนึงก็อยากจะหยุด อีกใจก็เสียวซ่านเหลือเกิน มันช่างทรมาณเกินจะยับยั้งใจ
“ไม่อยากทำจริงเหรอ แต่ตรงนี้เธอ..แฉะหมดแล้วนะ ”
เขาชูนิ้วที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเสียวของเธอขึ้นมาให้ดู มันเปียกเยิ้มเต็มนิ้วเขาจนน่าอาย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจับมันตอนไหน รู้แค่ว่ามันเสียวซ่านไปหมด
“แต่/ไปที่เตียงดีกว่า ให้ฉันกระแทกเธอนะ ”
เป็นคำขอที่ไม่ได้ต้องการให้เธออนุญาต เขาพาร่างเล็กไปที่เตียง แล้วจับให้เธอนั่งบนตัวเขา ลีโอนั่งพิงที่หัวเตียง แล้วดูดเต้าสวยของเธออยู่แบบนั้น
“เอามันเข้าไปในตัวเธอสิ แล้วก็กระแทกมันลงมา”
เขาบอกเธอสลับกับดูดเลียสองเต้าไปมา มือเล็กจับเข้าที่เอ็นใหญ่ชี้โด่เด่อย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วนั่งทับมันลงไปช้าๆตามที่เขาบอก
“อื้ม!!/อาส์!!”
ไม่ได้มีอะไรกับเธอตั้งหลายวัน พอได้กลับเข้าไปในตัวเธออีกครั้งมันก็เสียวซ่านไม่ไหว ต่างคนก็ต่างเปล่งเสียงร้องครางออกมาแข่งกัน
“กระแทกลงมาแรงๆจูน ”
สิ้นเสียงคำสั่ง มือหนาก็ประคองก้นงอน แล้วช่วยเธอโยกขึ้นลงเป็นจังหวะ จนเธอทำเองคล่องเขาจึงปล่อยให้เธอได้ทำเอง
ตับ ตับ ตับ
พับ พับ พับ
“อาส์ แบบนั้นแหลจูน อาส์/อื้ม อ้า อ้า”
ทำเองเสียวเองคำนี้ไม่เกินจริง เมื่ออารมณ์พาไป เธอเองก็ยากจะห้ามใจไหว โยกย้ายโชว์ลีลาเร่าร้อน บนตัวพี่รหัสอย่างห้ามใจไม่ได้ เมื่อกิเลสตัณหาครอบงำ ความถูกผิกจึงเอาไว้ทีหลัง กระแทกรุ่นพี่ตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
ตับ ตับ ตับ
พับ พับ พับ
“อ้า!!พี่ลีโอ จูนไม่ไหวแล้ว อ๊า/ กระแทกแรงๆเลยจูน อาส์นั่นแหละ อู้ว!!”
ครั้งแรกที่เป็นคนคุมเกม เธอรู้สึกดีไม่น้อย ร่อนส่ายไปมาบนตัวเขาอย่างชอบใจ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว ซี้ด”
ปากบางอวบอิ่มโน้มไปจูบปากเขาเองอย่างหน้าไม่อาย บดขยี้กลีบปากเขาพร้อมสอดเรียวลิ้นเล็ก เขาไปในโพรงปากอุ่นร้อน ลิ้นเล็กเกี่ยวพันลิ้นสากอย่างชอบใจ ดูดกินน้ำหวานในโพรงปากของกันและกันเป็นพัลวัล
ตับ ตับ ตับ
“อืม /อืม ”
บทรักเป็นไปอย่างเร่าร้อน ก่อนที่น้ำรักขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยใส่กันและกัน
“อื้ม อ้า อ้า/โอว!!อาส์ ”
เสียงครางดังขึ้นแข่งกัน ก่อนจะเงียบไปพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันที่สิ้นสุดลง หน้าเล็กฟุบลงที่อกแกร่งอย่างเหนื่อยหอบ ตามกรอบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ พอหายเหนื่อยจูนก็ลุกขึ้นเตียมตัวกลับ
หมับ
แต่ไม่ทันคนมือไว คว้าเอวเล็กเธอกอดเอาไว้แน่น
“พี่ลีโอ ปล่อยเถอะจูนจะกลับแล้ว ”
“นอนนี่แหละมันดึกแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับ”
เขาหลับตาพริ้ม และยังกอดเธอไว้แบบนั้นไม่ยอมปล่อย
“ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวมีใครมาเห็น เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่นะคะ”
จูนพยายามดิ้นขลุกขลิกแกะมือเขาออก
“เห็นก็ดีสิ ฉันจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับพี่สาวเธอ”
ลีโอตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“เฮ้อ!!ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว อีกอย่างพี่แจนก็ถูกใจพี่มากด้วย อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ”
“ฉันไม่ชอบผูกมัดฉันเคยบอกไปแล้ว ถ้าแต่งงานชีวิตก็ขาดอิสระ เอากับเธอยังดีซะกว่า”
“แล้วทำไมต้องเป็นจูนละ พี่ก็ไปมีอะไรกับคนอื่นสิ ”
เธอถามอย่างไม่เข้าใจ แล้วทำไมต้องเป็นเธอด้วย อีกคนก็อยากจะมูฟออน อีกคนก็ตามไม่เลิก
“ไม่รู้ เธอเอามันมั้ง”
ได้ฟังคำตอบแล้วนี่อยากจะห๊ะดังๆใส่หน้าไปเลย นี่เหรอเหตุผลของเขา ฟังไม่ขึ้นซักนิดผู้หญิงเอามันมีเยอะแยะ
“ปล่อยได้แล้วจูนจะกลับบ้าน”
“ฉันยังไม่อิ่มแค่พักเหนื่อย ”
พรึบ!!
เขาพลิกตัวเองขึ้นให้เธอได้อยู่ด้านล่าง และก็จัดการกระแทกเธอให้สมใจอยาก ครั้งแล้วครั้งเล่าจนสองคนหลับไปเพราะความเพลีย
ก๊อกๆๆ
“ลีโอ!!ลีโอ!!ฉันเอากาแฟกับขนมมาให้ ”
เสียงเคาะเรียกจากคนด้านนอกทำให้จูนสะดุ้งตื่น
“พี่ลีโอพี่แจนมา”
รีบเขย่าตัวคนที่หลับสนิทกอดเธอไม่ยอมปล่อยให้ตื่นขึ้น
“แล้วไง”
เขาถามเธออย่างงัวเงีย ไม่ยอมลืมตาตื่นด้วยซ้ำ
“ก็ถ้าพี่แจนเห็นเราสองคนอยู่ด้วยกันจะทำไง พี่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกไปหาพี่แจนก่อน ชวนเธอไปเดินเล่นก็ได้ นะพี่ลีโอ”
จูนพูดกับลีโออยากลุกลี้ลุกลน มือเล็กสั่นไปหมดแล้วกลัวพี่สาวมาเจอ
- ผู้เขียน
