“เป็นไงคะอร่อยรึเปล่า”
แจนจ้องหน้าลีโอเพื่อรอคำตอบ แต่จูบกลับหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ก้มลงตักเค้กกินเพื่อกลบเกลื่อน
“อร่อย”
ลีโอตอบแค่นั้นและยกกาแฟขึ้นมาจิบ มองดูจูนที่ทำเป็นไม่สนใจเขาอย่างคาดโทษ
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วเราไปดูไร่ส้มกันนะ”
แจนพูดทำลายบรรยากาศที่เงียบงันนี้
“พี่แจนกับพี่ลีโอไปกันเลยนะคะจูนขอตัว”
“หือยัยจูน ทำไมทิ้งพี่แบบนี้หละ ”
แจนรีบรั้งน้องสาวเอาไว้ เพราะยังเกร็งกับลีโออยู่มาก สุดท้ายจูนก็ต้องพาลีโอเดินเล่นในไร่เป็นเพื่อนแจน
“เดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ จูนอยู่เป็นเพื่อนลีโอก่อนนะ”
พูดจบแจนก็รีบเดินไป
“เอ่อ พี่แจน”
จูนได้แต่เรียกตามพี่สาวอย่างไม่รู้จะทำยังไง ไม่กล้าหันหน้ากลับไปมองลีโอด้วยซ้ำ
“กล้ามากนะจูน”
เสียงทุ้มคาดโทษดังขึ้น ในระหว่างที่เธอกับเขาอยู่กันแค่2คน
“พี่ลีโอหมายถึงอะไรคะ”
จูนหันกลับมาแล้วถามลีโออย่างเฉไฉ
“เมื่อคืนฉันบอกเธอว่าไง”
“พี่ก
