“เฮ้อ!!อะไรนักหนาวะ”
ลีโอลุกจากเตียงอย่างหงุดหงิด เดินโทงๆไปเอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวแล้วเดินไปเปิดประตู ต่างจากจูนที่รีบลุกวิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำ ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่หยุด กลัวพี่สาวมาเจอ
แอ้ด!!
“อ้าวยังไม่ตื่นเหรอ ฉันเอากาแฟกับขนมมาให้หนะ”
แจนยืนถือถาดกาแฟกับขนมระบายยิ้มกว้างอยู่ที่หน้าห้องพักของเขา
“ขอบใจ”
ลีโอรีบรับถาดเตรียมปิดประตู
“เอ่อ คุณพ่อกับคุณแม่ให้เรียกนายไปทานมื้อเช้าด้วย อาบน้ำแต่งตัวแล้วตามไปนะ”
แจนรีบเรียกไว้ก่อนที่ลีโอจะทันได้ปิดประตู
“บอกพ่อกับแม่เธอด้วยฉันไม่ทานมื้อเช้า ฉันจะนอนต่ออีกหน่อยไม่ต้องให้ใครมารบกวน”
แจนได้แต่พยักหน้ารับ แล้วเดินหงอยกลับไปที่บ้านหลังใหญ่
“จูนกลับนะ”
พอกลับเข้ามาในห้องจูนก็แต่งตัวเสร็จแล้ว ไวกว่าลิงซะอีก ลีโอไม่ได้ห้ามอะไรมองดูจูนที่ค่อยๆแง้มประตูออก มองซ้ายทีขวาทีอย่างหวาดระแวง ก่อนจะค่อยๆทำตัวลีบๆออกจากห้องเขาไปอย่างเนียนๆ
“จูนไปไหน
