“พี่แจนเราต้องไปค้างด้วยเหรอคะ”
ฉันมองดูพี่สาวที่กำลังจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง ใบไม่ได้ใหญ่มากอย่างขมักเขม้น
“ก็เผื่อไว้ไงยัยจูน เราต้องดูสถานการณ์ด้วย ”
พี่แจนเก็บข้าวเก็บของอย่างตื่นเต้นดีใจ ฉันนี่เชื่อเขาเลยอะ คนเรียบร้อยๆเวลาได้ชอบใครก็ชอบเอามากๆ มากจนไม่เก็บอาการอะไรซักอย่าง
“งั้นจูนพาพี่แจนไป แล้วตอนเย็นจูนก็กลับมานอนที่ไร่ได้มั้ย”
จูนต่อรองกับพี่สาว เพราะไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นจริงๆ
“ ยัยจูน!! นี่แกเสียสติไปแล้วหรือยังไง แกจะให้พี่อยู่บ้านผู้ชายคนเดียวแบบนั้น แกไม่เป็นห่วงพี่สาวเลยรึไงกัน”
แจนเอ็ดน้องสาวเบาๆ
“ สรุปจูนเลือกอะไรได้บ้างมั้ยคะ ”
จูนกรอกตามองบนโอ้ชีวิตของจูน มันไม่ต่างจากนิยายน้ำเน่าเลยซักนิด
“ไปเก็บเสื้อผ้าเร็ว อย่าพูดมากมันจะสาย”
ในที่สุดตอนนี้เราสองคนก็อยู่บนรถ กำลังเดินทางไปยังอีกอำเภอ เพื่อไปยังบ้านของพี่ลีโอ
‘เฮ้อ!!หายใจไม่ทั่วท้องเลยจูนเอ
