18 เด็กกู
1572 คำ
“มาสิคะพี่แจน ”
ลีอาห์เรียกว่าที่พี่สะใภ้ ทั้งที่ยังวิดน้ำเล่นกับจูนอยู่
“ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ พี่จูนน้ำเต็มหน้าหนูแล้ว ฮ่าๆๆ”
สองสาววัยใกล้เคียงกัน หยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“ลีโอ แจนใส่ชุดโป๊ไปมั้ย ถ้าลีโอไม่ชอบแจนไปเปลี่ยนก็ได้นะ”
แจนยังไม่ยอมลงเล่นน้ำ แต่เลือกที่จะถามลีโออย่างเอาใจก่อน
“ใส่ไปเถอะครับ ไอ้ลีโอไม่ว่าหรอก”
มาร์ตินเป็นคนตอบแทน
“ลีโอ ไม่ว่าใช่ไหม”
แต่แจนอยากได้คำตอบจากลีโอมากกว่า
“ตามใจเธอสิ อยากใส่อะไรก็ใส่”
ลีโอตอบอย่างไม่ใส่ใจ สายตาจับจ้องในสระว่ายน้ำอย่างไม่ปิดบัง
“มาเถอะพี่แจนให้พี่ลีโอกับพี่มาร์ตินดื่มไปเถอะ”
ลีอาห์เรียกให้แจนลงไปเล่นน้ำด้วยกัน ตอนนี้ในสระกำลังครึกครื้น ลีอาห์ดีใจใหญ่ คงเพราะมีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันเล่นด้วย แจนเดินลงสระไปเล่นกับน้องๆ แล้วลอบมองดูลีโอเป็นระยะ
เธอรู้สึกว่าลีโอไม่ได้สนใจเธอเลย หรือเธอคิดไปเองรึเปล่านะว่าลีโอกำลังมองน้องสาวเธออยู่
“สาวๆขึ้นมาพักก่อนครับ เล่นนานเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
มาร์ตินร้องเรียกสาวๆที่เอาแต่เล่นน้ำไม่สนใจกินอะไร
“ขึ้นไปพักกันค่ะพี่แจนพี่จูน”
ลีอาห์ชวนแจนกับจูนด้วยเสียงเหนื่อยหอบ
“พี่ขอผ้าคลุมหน่อยได้มั้ย”
ยิ่งเปียกยิ่งดูโป๊ไปใหญ่ จูนรีบขอผ้าคลุมจะได้ไม่น่าเกลียดมาก
“ไม่ต้องคลุมค่ะ เป็นผู้หญิงต้องเช็คเรตติ้งซักหน่อย”
ลีอาห์ดึงแขนจูนขึ้นจากฝั่ง จนมีบางคนนั่งแทบไม่ติด เพราะมันยิ่งดูโป๊มากกว่าเดิมซะอีก
“นั่งนี่ครับนี่แก้วน้องจูน ”
มาร์ตินเทไวน์ให้สาวๆทั้ง3คน ดูแลบริการเป็นอย่างดีตามประสาเพลย์บอยที่ชอบล่าแต้มนั่นแหละ
“ขอบคุณค่ะพี่มาร์ติน”
สาวๆขอบคุณมาร์ตินกันยกใหญ่ ทั้งหล่อทั้งดูแลดีสาวๆจะไม่ชอบได้ไง
“น้องจูนชิมนี่ดูครับ ”
มาร์ตินตักกับแกล้มจ่อที่ปากเล็กของจูนอย่างเอาใจ จูนมองหน้าลีโอเพียงเล็กน้อยก่อนจะยอมกินที่มาร์ตินป้อน
“กรี๊ด!!พี่จูนอ่าหนูเขินแทน ดูแลดีขนาดนี้พี่มาร์ตินคิดอะไรกับพี่จูนป่ะเนี่ย”
พอเห็นมาร์ตินป้อนอาหารจูนแค่นั้นแหละ ลีอาห์ก็แซวสองคนยกใหญ่
“พี่ไม่ติดนะครับถ้าน้องจูนเต็มใจ”
มาร์ตินระบายยิ้มละมุล ตอบลีอาห์แล้วมองสำรวจร่างบางที่นั่งข้างๆ ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“จะนั่งเปียกๆแบบนี้อีกนานมั้ย เดี๋ยวก็ได้เป็นปอดบวมกันพอดี”
ลีโอพูดขึ้นเสียงดุ แต่ก็ไม่ระบุว่าบอกใคร
“งั้นเดี๋ยวแจนพาน้องๆไปเปลี่ยนชุดนะ ไปเถอะจูน ลีอาห์”
บอกลีโอเสร็จก็หันไปชวนน้องๆ
“เดี๋ยวจูนมานะคะพี่มาร์ติน”
จูนบอกมาร์ตินพร้อมกับลุกขึ้นยืน ไม่มองดูลีโอว่ากำลังทำหน้ายังไง แล้วเดินไปกับแจนแล้วก็ลีอาห์
“เชี้ยลีโอ กูขอได้ป่าววะ แม่งขาวจั๊วน่าเจี๊ยะชิบหาย”
พอสาวๆเดินไปได้ไกล มาร์ตินถึงกับเอ่ยปากขอกับลีโอ
“ไม่ได้”
เขาตอบเพื่อนแค่นั้น
“ขอเหตุผลครับเพื่อน”
มาร์ตินถามอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเพื่อนเวรจะหวงทำไมนักหนา
“น้องรหัสกูห้ามยุ่ง”
มาร์ตินขมวดคิ้วมุ่น เมื่อก่อนไม่เห็นจะหวง
ไม่แนะให้เขารู้จักด้วยซ้ำ
“เชี้ยลีโอ มึงหวงไว้แดกเองปะสัส”
มาร์ตินชักจะทะแม่งทะแม่งละ จ้องหน้าลีโออย่างคาดคั้นรอคำตอบ
“..”
ลีโอจ้องหน้ามาร์ตินกลับ แต่ก็ไม่ตอบอะไร
“บอกกูมา มึงกับน้องจูนคืออะไร กูเห็นนะว่ามึงมองน้อง แทบไม่มองว่าที่คู่หมั้นตัวเองเลย”
มาร์ตินพูดอย่างรู้ทัน เขาเห็นหละว่าลีโอก็จ้องน้องรหัสตาเป็นมันส์
“ไม่มี แล้วมึงจะถามอะไรนักหนาวะ”
เขาเริ่มหงุดหงิดให้กับไอ้เจ้าเพื่อนรู้มากของเขาละ
“ไอ้ลีโอกูเพื่อนสนิทมึงป่ะ คบกันมาแต่ประถม กูไม่เคยมีความลับกับมึง ”
คราวนี้มาร์ตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าครั้งไหนๆ และทำเหมือนว่ากำลังโกรธที่เพื่อนรักมีความลับกับตัวเอง
“เด็กกู”
เขาตอบเพื่อนเสียงเบา ยกแก้วเหล้าสีเข้มขึ้นมาสาดมันลงคอ
“เชี้ยกูว่าละ มึงมองน้องไม่ปกติ แล้วมึงจะเอาไงวะ ชีวิตมึงโคตรยุ่งเหยิงสัส”
มาร์ตินถึงกับหนักใจแทน แน่นอนว่าเรื่องวุ่นวายกำลังจะตามมา เพราะทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน
“ก็ไม่เอาไง ปกติกูก็ไม่ได้อยากมีใครอยู่แล้ว”
“มึงแน่ใจเหรอ”
มาร์ตินเลิกคิ้วสูงถาม ปกติก็ไม่เห็นเพื่อนจะสนใจผู้หญิงคนไหน
“อืม”
มาร์ตินได้ฟังคำตอบแล้วต้องส่ายหัว ออกอาการหวงขนาดนั้นเพื่อนเวรยังไม่ยอมรับอีก
“เชิญทางนี้คะคุณแจน”
แม่บ้านลากกระเป๋าแจนให้ขึ้นมาพักยังชั้น2ของบ้าน
“อันนี้เป็นห้องใครบ้างคะ”
แจนเดินตามแม่บ้านไปด้วย มองสำรวจรอบๆไปด้วย
“ชั้น2จะเอาไว้สำหรับแขกค่ะ ส่วนชั้น3จะเป็นห้องคุณๆ ชั้นนั้นห้ามบุคคลภายนอกขึ้นไปเด็ดขาดค่ะ แจนพยักหน้าเข้าใจ
“คุณแจนพักห้องนี้นะคะ คุณลีโอสั่งเอาไว้”
แจนยิ้มกว้างถึงลีโอจะไม่แสดงออกซักเท่าไหร่ แต่ก็ใส่ใจเธออยู่บ้างแหละ
“ขอบคุณนะคะ”
แจนบอกแม่บ้านอย่างเป็นกันเอง
“ไม่ต้องเกรงใจนะคะ มะลิทำตามคำสั่งคุณลีโอ ส่วนคุณจูนตามมะลิมาค่ะ”
มะลิเรียกให้จูนตามไปอีกที่
“เดี๋ยวจูนนอนกับพี่แจนก็ได้ค่ะ”
ห้องก็ออกจะกว้างขวาง แล้วจะแยกกันนอนทำไม
“ได้ไงหละยัยจูน เผื่อนู่นเผื่อนี่ ”
แจนบอกน้องสาวแล้วยิ้มเขินอาย แค่นี้จูนก็พอจะเข้าใจแล้วหละ
“ตามมาเถอะค่ะ”
มะลิเร่งให้จูนเดินตามไปยังห้องพัก เดินอ้อมอยู่ที่ชั้น2 แต่น่าจะเป็นด้านหลัง
“ทำไมต้องขึ้นบันไดคะ ไหนบอกชั้น3เป็นห้องคุณๆไง”
เหมือนกับว่าเธอถูกพามาที่ด้านหลัง เพื่อขึ้นไปยังชั้น3อีกที
“คุณจูนอย่าถามมากเลยค่ะ มันเป็นคำสั่งของเจ้านาย แม่บ้านอย่างมะลิมีหน้าที่ทำตามคำสั่ง ถ้าไม่อยากให้มะลิตกงานก็อย่าถามให้มากเลยค่ะ”
จูนยอมเดินตามมะลิขึ้นมายังชั้น3 มันเป็นห้องที่อยู่ด้านหลัง แต่มันไม่ได้มีห้องอื่นเลย ดูแล้วมันเหมือนห้องลับมากกว่า
“แล้วทำไมมีแค่ห้องเดียวละคะ ”
จูนมองซ้ายทีขวาที ก็ไม่เห็นห้องอื่นๆเลย
“ห้องคุณๆอยู่ด้านหน้าค่ะ ต้องขึ้นบันไดด้านหน้าเท่านั้น ห้องนี้ก็เหมือนกันต้องขึ้นบันไดด้านหลังเท่านั้น เอาของไปเก็บเถอะค่ะ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ลงไปทานอาหาร ถ้ามีคนถามก็บอกแค่ว่าพักอยู่ชั้น2ก็พอ”
จูนพยักหน้ารับ ไม่เข้าใจก็ต้องเข้าใจแล้วละ พอเปิดประตูเข้าไปก็เป็นห้องเหมือนกับห้องพี่แจนนั่นแหละ เธอคงคิดมากไป รีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวตามที่แม่บ้านบอก แล้วก็ลงมาหาพี่แจนที่ห้อง
“ยัยจูนพี่สวยป่ะ”
แจนที่กำลังยืนหมุนซ้ายทีขวาที แต่งตัวแต่งหน้าทำผมแบบจัดหนักจัดเต็ม พร้อมกลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากประเทศฝรั่งเศษ คละคลุ้งไปทั่วห้อง
“สวยสิคะ พี่สาวจูนสวยอยู่แล้ว”
แจนหันกลับไปยิ้มให้กระจกอีกครั้ง
“ยัยจูน..ถ้าวันนี้มีอะไรเกิดขึ้น แกอย่าว่าอะไรพี่นะ พี่ชอบลีโอจริงๆ คอยดูพี่จะเอาลีโอให้อยู่หมัดเลย”
แจนพูดอย่างมั่นใจ แต่คนฟังนี่สิใจแกว่งแปลกๆ แค่คิดว่าเขากับพี่สาวตัวเองจะมีคืนเร่าร้อนด้วยกัน เหมือนที่เขาเคยทำกับเธอ มันก็รัดแน่นน้ำตาก็พลันจะไหลแล้ว ยิ่งถ้าต้องทนดูคนที่ตัวเองแอบชอบเดินจูงมือคนอื่นเข้าประตูวิวาห์ วันนั้นคงไม่เห็นหน้าเธอเป็นแน่
“ยัยจูน!!เหม่ออะไรห๊ะ พี่เรียกตั้งหลายครั้งก็ไม่ได้ยิน”
“ขะ คะ พี่แจนว่าไงนะ”
เธอคงคิดอะไรเพลินไปหน่อย เลยไม่ได้ยินที่พี่แจนเรียก
“กลิ่นตัวพี่หอมรึเปล่า แล้วนั่นเป็นอะไรตาแดงจมูกแดง ”
“อ้อ จูนคงเล่นน้ำนานไปหน่อยค่ะ คงจะเป็นหวัด”
“ลงไปกันเถอะ พี่อยากเจอหน้าว่าที่สามีแล้ว คิกคิก น้ำหอมขวดละเป็นหมื่น ไม่หอมก็ให้มันรู้ไปสิ”
พี่แจนตอนอยู่ที่บ้านกับพี่แจนตอนออกล่าไม่เหมือนกันซักนิด พี่แจนตอนนี้ไม่เหมือนคนที่เธอเคยรู้จักด้วยซ้ำ พี่แจนคนที่เรียบร้อยขี้อายหายไปไหน
- ผู้เขียน
