4 ชอบความเร็ว
1038 คำ
“พี่ชื่อมาร์ตินครับน้องจูน ”
จูนถึงกับทำตัวไม่ถูก ถึงพี่มาร์ตินจะหล่อน้อยกว่าพี่รหัสของเธอนิดนึง แต่ก็พูดเพราะและดูเป็นกันเองมากๆ ยิ้มของพี่มาร์ตินละมุลอบอุ่นด้วย
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“เช่นกันครับ”
ลีโอนั่งฟัง2คนคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ทั้งที่พึ่งรู้จักกันเมื่อกี้ แต่น้องรหัสเขาก็ทำเหมือนว่าสนิทกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ช่างไว้ใจคนง่ายจริงๆ
เธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของมาร์ตินหรอก นี่มันเสือตัวพ่อเลยก็ว่าได้ ผู้หญิงหลายคนตกหลุมพลางมานักต่อนักแล้ว
“เอาไปเสร็จแล้ว แล้วก็กลับห้องไปได้แล้ว”
ซ่อมกระเป๋าให้จูนพักใหญ่ก็เสร็จ เขารีบเดินเอามาให้เธอ แล้วไล่ให้กลับห้อง
“ มึงจะรีบให้น้องกลับไปไหนวะไอ้ลีโอ มึงก็เห็นว่ากูกับน้องกำลังคุยกันอยู่ ”
มาร์ตินโวยวายใหญ่ กำลังคุยกับจูนถูกคอ
สาวน้อยตรงหน้าสวยถูกใจเขาไม่น้อย
“ไหนบอกรีบไปสนามแข่งไง ไม่ไปแล้วเหรอ
ไอ้ไบรอันกับไอ้น็อตบอกกำลังออกไป”
พวกเขานัดกันไปที่สนามแข่ง เป็นปกติที่เสาร์-อาทิตย์พวกเขาชอบไปที่นั่น เพราะลีโอกับมาร์ตินชอบการปะลองความเร็วมาก และยังมีเพื่อนอีกสองคนคือน็อตและไบรอัน ที่เป็นเพื่อนสนิทกันแต่อยู่กันคนละมหาลัย
“หืม พี่มาร์ตินชอบแข่งรถด้วยหรอคะ ”
จูนถามขึ้นอย่างตื่นเต้น เธอยังไม่เคยมีโอกาสเข้าไปในสนามแข่งรถเลยสักครั้ง
“ใช่ครับพี่กับไอ้ลีโอชอบแข่งรถมาก น้องจูนสนใจไปดูพี่กับไอ้ลีโอมันปะลองความเร็วไหมครับ”
จูนทำหน้าสนใจเป็นอย่างมาก จะไปดูซักครั้งก็คงไม่เสียหาย อีกอย่างลีโอก็เป็นพี่รหัสเธอ มีอะไรเขาคงไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปหรอก
“ไปทำไมเกะกะ”
ยังไม่ทันที่จูนจะได้ตอบอะไร ลีโอก็รีบห้ามเธอเอาไว้ซะก่อน
“จูนอยากไปค่ะพี่มาร์ติน ขอจูนไปดูพี่แข่งรถด้วยคนนะคะ”
จูนรีบตกลงเพราะหมั่นไส้พี่รหัส ห้ามเธอเหมือนเธอเป็นเด็กน้อยอย่างนั้นแหละ เอาสิคนอย่างจูนเคยยอมใครที่ไหน โดยเฉพาะพี่รหัสอย่างลีโอ ตาต่อตาฟันต่อฟันอยู่แล้ว
“ได้สิครับเดี๋ยวพี่จะดูแลน้องจูนเอง”
มาร์ตินตอบรับจูน และหันไปเลิกคิ้วกวนๆให้ลีโอ ที่กำลังคิ้วขมวดชนกันอยู่
“งั้นเดี๋ยวจูนขอไปแต่งตัวแป๊บเดียวนะคะ”
จูนรีบเดินออกไปจากห้อง ไม่สนใจเสียงห้ามของพี่รหัสซักนิด
“มึงอยากเอายัยนั่นไปมึงก็ดูแลเองแล้วกัน”
ลีโอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พักใหญ่ก็กลับออกมา และก็เห็นจูนอยู่ในชุดเดรสสีขาวน่ารัก มันก็สวยดีอยู่หรอก แต่สถานที่จะไปไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์อย่างที่เธอคิด แต่มันคือสนามแข่งรถที่ร้อนแสนร้อน ผู้คนป่าเถื่อนเบียดเสียดกัน
บางทีถึงขั้นทะเลาะวิวาทเลือดตกยางออกก็มี
“ไปกันเถอะครับ”
จูนเผลอมองลีโออยู่นาน ร่างหนาในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแบรนด์หรูพับครึ่งแขน กางเกงยีนส์สีซีดแต่งขาดเนื้อผ้าอย่างดี นาฬิกาเรือนแพงที่สวมบนข้อมือเสริมให้เขาดูดีมีสไตน์ขึ้นไปอีก ยิ่งเขาเดินมาใกล้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงหอมฟุ้งกระจายตลบอบอวลไปทั่วห้อง และก็เป็นเขานั่นแหละที่เดินออกจากห้องไปก่อน ไม่คิดจะเรียกใครหน่อยรึไง
“เดี๋ยวไปกับพี่นะครับ ตอนกลับพี่มาส่งเอง”
มาร์ตินชวนเธอให้ขึ้นรถไปคันเดียวกับเขาด้วย
“อืม เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ”
ดีเหมือนกันมีคนขับรถให้ขี่ นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถบ้างก็ดีเหมือนกัน
ลีโอขับไปคนเดียวโดยมีมาร์ตินกับจูนขับตามไปติดๆ
บนรถ
“เป็นน้องรหัสเพื่อนพี่ต้องทำใจหน่อยนะครับ เพื่อนพี่มันพูดเพราะไม่เป็น และอีกอย่างมันไม่ชอบให้ใครวุ่นวายกับมันด้วย”
บนรถมาร์ตินก็ชวนเธอคุยอย่างเป็นกันเอง และบุคคลที่ถูกพูดถึงในบทสนทนานั้นก็คือลีโอ พี่รหัสปากร้ายของเธอนั่นแหละ
“จูนชินแล้วค่ะพี่มาร์ติน พี่ลีโอไม่เคยพูดดีกับจูนเลย
จูนยังไม่รู้เลยค่ะว่าจูนไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ”
เธอเล่าให้มาร์ตินพัง เกือบปีแล้วที่เธอเข้ามาเป็นสายรหัสของเขา ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะพูดดีกับเธอ ทั้งที่ไปไหนมาไหนกันก็ออกจะบ่อย
“อย่าไปถือมันเลยครับ เพื่อนพี่มันก็แบบนี้แหละ ความจริงมันเป็นคนปากร้ายนะครับ แต่ว่ามันไม่ทอดทิ้งใคร ทางบ้านของลีโอทำเกี่ยวกับเหมืองแร่
ต้องสู้รบปรบมือกับศัตรูหลายกลุ่ม อาจจะเพราะถูกสอนมาให้เข้มแข็ง ภายนอกของมันก็จะกระด้างหน่อย ”
เธอนั่งฟังมาตินพูดแล้วก็คิดตาม เป็นแบบนั้นจริงๆ
ต่อให้ลีโอจะพูดไม่ดีแค่ไหน แต่ก็แบกเธอกลับมาห้องด้วยทุกครั้ง ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาให้คนอื่นมาส่งเธอเลย
“เป็นแบบนี้เองเหรอคะ”
ลีโอไม่เคยพูดถึงเรื่องครอบครัวเลย ทั้งพวกพี่ปลายกับพี่มะปรางก็ไม่เคยพูดถึง เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าพวกพี่ๆจะรู้รึเปล่า แต่ก็ไม่เคยมีใครพูดถึง สองคนคุยกันมาจนถึงทางเข้าสนามแข่ง มันใหญ่มากและมันก็น่าตื่นเต้นมากๆด้วย
“ลงมาครับ นี่ไอ้น็อตกับไบรอันเพื่อนพี่กับไอ้ลีโอครับ”
พอลงมาจากรถ มาร์ตินก็พาเธอเดินมาหาเพื่อนอีก2คน ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะเรียงรายกันหลายตัว และแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อนเขาอีก2คน
- ผู้เขียน
