“จูนค้าบพูดอะไรกับพี่หน่อยสิ จะด่าก็ได้พี่ไม่โกรธ”
เมื่อเห็นเธอเอาแต่เงียบ เขาเองก็ไม่สบายใจ
อยากให้เธอพูด หรือด่าว่าเขาบ้างก็ได้
“ปล่อย!จูนจะไปนอน ไม่อยากเห็นหน้าพี่ด้วย
แค่นี้จบป่ะ ”
“ ไม่เอาสิอย่าพูดแบบนั้น หนูจะไม่อยากเห็นหน้าพี่ได้ไง เรารักกันนะ”
“เฮ้อ”
ไม่ว่าจะพูดอะไรเขาก็ไม่ยอม ดั้นด้นจะให้กลับไปกับเขาท่าเดียว
“ไม่รักแล้ว ทีนี้จะปล่อยได้รึยัง”
เธอพูดเพียงเพราะรำคาญที่เขาไม่ยอมปล่อย แต่ทำเอาคนฟังน้ำตาซึม ไม่สิมันค่อยๆไหลออกมาด้วยแล้ว
“พูดจริงเหรอ?ที่บอกว่าไม่รักพี่แล้ว”
ลีโอยอมปล่อยกอด และถามเธอเสียงเรียบ ในน้ำเสียงนั้นไม่ได้อ้อนเหมือนเมื่อครู่ จนเธอเองก็ใจกระตุกเหมือนกัน
“จูนไปนะ”
เธอไม่ได้ตอบเขา เพราะเธอไม่ได้คิดแบบนั้น
ที่พูดไปเพราะแค่อยากตัดรำคาญ แต่ไม่คิดว่าเขาจะโกรธเธอจริง และครั้งนี้ลีโอไม่ได้รั้งเธอเอาไว้ ทั้งที่เธอก็เดินไม่เร็วนัก และมองกลับไปอีกทีเขาก็ไม่
