ก๊อกๆๆๆ
ก๊อกๆๆๆ
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านใน ลีโอถึงกับคิ้วขมวด ลินิณญ์กับฟองเบียร์ไม่อยู่ห้อง ไหนพี่ไดจิบอกว่าอยู่ไง
‘แปลกละเด็กดื้อพวกนี้กำลังทำอะไรกัน’
ตืด ตืด
{ว่าไงลีโอ}
“พี่ไดจิผมอยู่หน้าห้องลินิณญ์ ผมมาตามหาจูนแต่ไม่มีใครอยู่ พี่ลองโทรให้ผมหน่อยผมว่ามันแปลกๆ”
{เค แป๊บนะ}
ลีโอยืนรอให้ไดจิโทรหาลินิณญ์ ไม่นานเท่าไหร่ไดจิก็โทรกลับมา
ครืด ครืด
“ครับพี่”
{ไม่รับหวะ นอนหลับรึเปล่า}
“แต่ผมว่าไม่น่าใช่นะพี่ ”
{เดี๋ยวเข้าไปเช็ค gpsแป๊บ}
ไดจิเงียบไปพักนึง ทั้งที่ยังค้างสายกับเขาอยู่ รอไม่นานเท่าไหร่ไดจิก็ตอบกลับมา
{เชี้ย!!ลินิณญ์แอบไปเที่ยวผับหวะ เดี๋ยวไปเจอกันที่ผับxxxเลยนะ}
ไดจิบอกเขาอย่างร้อนใจ
“ครับพี่”
หลังวางสายจากไดจิ ลีโอก็รีบไปที่ผับที่ไดจิบอก
@อีกด้าน
“โชน!!~~~~”
เคร้ง!!
เสียงดนตรีในผับเป็นจังหวะEDM สามสาวโสดชนแก้วแล้วโยกตัวเบาๆบนเก้าอี้
“เป็นไง ม
