“อ้อ คนนี้เอง มีคนให้มาประกาศตามหาครับ บอกว่าสามีรออยู่หน้าผับ ให้รีบออกไปหาด่วน ลูกตื่นแล้วร้องไห้หาแม่ใหญ่เลย ”
พอได้ยินพิธีกรประกาศแค่นั้นแหละ เหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบที่หัวอย่างแรง หน้ามันชาไปหมด ไหนจะสายตาโดยรอบที่กำจ้องเธอนั่นอีก ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยอับอายอะไรเท่านี้มาก่อน
“ จะอยู่อะไรล่ะยัยจูน คนมองกันใหญ่แล้วกลับ”
ฟองเบียร์รีบดึงแขนของเธอออกมาจากโต๊ะ
จูนแทบก้าวขาไม่ออก พี่ลีโอเล่นเธอแรงไปแล้วนะ
“ฮึ่ย!! พี่ทำบ้าอะไร อยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิ ”
พอออกมาหน้าผับ เธอก็เห็นลีโอยืนดูดบุหรี่อยู่
ท่าทางไม่ได้เดือดร้อนอะไร ยิ่งทำให้จูนโมโหขึ้นอีก ตะคอกถามเขาเสียงดัง จนการ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าผับต่างก็มองดู
“จูนใจเย็นก่อน”
ฟองเบียร์รีบห้าม เพราะไม่เคยเห็นจูนโมโหขนาดนี้เหมือนกัน
“ ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว แกดูเค้าทำกับฉันสิ
รู้ไหมว่าฉันอายคนแค่ไหน ”
จูนจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอม เธอโกรธเขาอ
