“ได้พี่แล้ว คิดจะทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เหรอ”
เขาจับหน้าสวยให้หันมาสบตา แล้วจ้องหน้าเธอเพื่อรอคำตอบ
“พี่พูดอะไร จูนต่างหากที่เสียหาย”
เธอตอบเขาเสียงเบา พยายามไม่สบตาคมนั่น เพราะมันมีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจเธอมาก
“หึ!!ไม่หนีพี่แล้วได้มั้ย ”
สองคนจ้องหน้ากันไปมา เขาเองก็ไม่เคยต้องง้อหรือต้องพูดแบบนี้กับใคร
“จูนว่า ”
จ้วบ~~~จ๊วบ~~~จ้วบ~~~
ไม่รอให้เธอได้พูดต่อ มือหนาประคองที่หน้าสวยเอาไว้ แล้วบดจูบกลีบปากอวบอิ่มอย่างคิดถึง หลายวันมานี้เขาเหมือนคนบ้า เอาแต่ตามติดเธอจนไม่เป็นอันทำอะไร
“อืม”
คนตัวเล็กได้แต่ครางอู้อี้ในลำคอ มือเรียวกำเสื้อช็อปวิศวะเขาไว้แน่น จูบดูดวิญญาณของพี่ลีโอทำเธอเคลิ้ม เผยอปากอวบให้เขาบดจูบอย่างลืมตัว
จ้วบ~~จ้วบ~~จ้วบ~~
เขาจูบแลกลิ้นกับเธออยู่นาน ก่อนจะผละออกแล้วจ้องที่ปากเล็กอย่างเสียดาย ถ้าไม่ติดว่าเธอเจ็บอยู่เขาคงกระแทกทำโทษเธอไปแล้ว
“ทีนี้จะยอมกินข้าวได้รึ
