“ก็ไปอยู่ห้องเพื่อนก่อนสิยัยจูน เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้รึไง”
“พี่แจนคะ แต่นี่มันห้องจูนนะ”
จูนใช้น้ำเสียงไม่พอใจนัก ตอนนี้เริ่มโมโหที่แจนพูดโดยไม่นึกถึงความรู้สึกเธอเลย
“เอ่อ พี่ขอโทษ ช่วยพี่หน่อยนะจูนน้องรัก น้าๆๆๆ”
แจนรู้ว่าน้องสาวแพ้ลูกอ้อน เลยใช้น้ำเสียงที่ออดอ้อนให้จูนยอมไปที่อื่นก่อน
“ก็ได้ค่ะ แล้วจะให้จูนกลับห้องตอนไหนคะ”
ถึงจะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมทำตาม ด้วยที่ว่ารำคาญอยากตัดปัญหาด้วย
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ไลน์บอกนะ ”
หลังจากที่จูนขับรถไปส่งแจนที่คอนโด เธอก็ขับรถออกมาทันที
ติ้งนอง ติ้งนอง
แจนจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมเสร็จสรรพ ก็มายืนกดออดหน้าห้องลีโอ ไม่นานประตูห้องเขาก็เปิดออก
แอ้ด!!
“ลีโอ..”
แจนยิ้มกว้างอย่างดีใจ เรียกชื่อลีโออย่างตื่นเต้น
“มีอะไร”
แต่ลีโอกลับถามเสียงเรียบ แววตานิ่งงันเหมือนไม่ดีใจที่เจอเธอ
“เอ่อ คือจูนไม่อยู่ห้อง ไม่รู้ว่าไปไหนติดต่อไม่ได้เลยอะ คือ..จ
