หลายวันต่อมา กรแก้วที่มาเยี่ยมไข้ลัลดาตลอดก็ต้องลอบยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อลัลดามีความประสงค์จะขอพาลูกสาวออกจากโรงพยาบาลในวันนี้ เพราะตั้งแต่ที่ได้เจอกับเมสันเมื่อวันก่อนๆ นั้น เมสันก็แอบแวะเวียนมากวนลัลดากับลูกหลายครั้ง จนหล่อนตัดสินใจว่าจะพาลูกกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้าน กอปรกับไม่รู้สึกเจ็บที่แผลแล้ว
“ถ้าเธอต้องการอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอกรแก้ว” ลัลดายกมือไหว้
“ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว ว่าแต่สามีเธอยังไม่มาอีกเหรอ หรือว่าวันนี้จะไม่มาล่ะ”
กรแก้วหันไปมองรอบๆ ตัวแล้วไม่เห็นกิตติพงษ์ก็อดถามถึงไม่ได้
“พี่พงษ์ต้องไปทำงานน่ะค่ะ วันนี้มาไม่ได้”
“อ้าว แล้วเธอจะกลับยังไง” กรแก้วไม่ได้เป็นห่วงหรอก แค่ถามตามมารยาทเท่านั้น
ลัลดาระบายยิ้มน้อยๆ ก้มลงมองลูกสาวที่อุ้มอยู่ในอ้อมแขนด้วยความเอ็นดู
“ลัลคงกลับรถโดยสารค่ะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันจัดการเรื่องออกจากโรงพ
